Evlilik öncesi yaşadıkları büyük hengameden can havliyle çıkan çiftler, tıpkı konutu paylaşmaya başladıklarında muhakkak başlı meseleler yaşamaları olasıdır. İki farklı ailede ve kültürde yetişmiş olan çiftler, kurdukları ailede kuralları belirlerken, güç istikrarını belirlerken, kayınvalide ve kayınpeder üzere yeni başlayan bağlantılara ahenk sağlarken, konut içi irtibatın biçimini belirlerken, aileye yeni katılacak bir üyeye karar verirken, yeni üyeyi nasıl yetiştirmek istediklerine dair ebeveyn tavırlarına karar verirken, cinsel alakalarının istek ve sonlarını belirlerken, arkadaş ilgileri hakkında konuşurken çoğunlukla fikir ayrılıklarına düşerler. Haydi artık fikir ayrılığına sebep olan bu etkenlerin birincisini yakından inceleyelim.
1. Yeni kurulan ailede kuralları belirlerken yaşanabilecek sıkıntılar
Sabah kalkış saatleri, hafta içi işe giderken kahvaltı yapılıp yapılmayacağı, eşlerin konut işlerindeki misyon paylaşımlarının ne olacağı, yemek ve paklık için yardımcı dayanağı alınıp alınmayacağı, akşam yemeği saati, mesken yemeği mi dışardan yemek mi, karma olacaksa haftada yahut ayda kaç sefer uygulanacağı, yatağı kimin kapatacağı/hangi gün kimin kapatacağı üzere durumlar geniş yelpazede bir sorun spektrumu oluşturabilir. Çiftler içinde en sık sorun oluşturan durum misyon paylaşımı ile ilgili olandır. Klinikte duyduğum, bayanların daima olarak yenidenladığı cümleler içinde aşağıdakiler yer alır:
“Tüm işleri ben yapıyorum.”
“Yemek, paklık diye sabahtan akşama kadar uğraşıyorum, elini bir işe sürdüğü yok.” “Sofrayı toplarken bir tabak kaldırsa, kendi tabağını toplasa bari.”
“Kirli çoraplarını daima ben mi sepete atacağım, bir zahmet eğilip alsın yerden.” “Bir tek ben mi yatıyorum yatakta bir günde o değiştirsin nevresimleri.”
Erkekler çoğunlukla şu şekil cümleler kurar:
“Sabahları kahvaltı yapmaya alışkınım lakin eşim geç kalkıyor diye her gün poğaça yiyorum.” “Ben mesken yemeğine alışkınım, biz daima dışarıdan yiyoruz ve bu canımı sıkıyor.” “Bizde erkeklere iş yaptırılmaz fakat eşim ben hiç oturmayayım istiyor.”
“İşten çıkar çıkmaz meskene geleyim istiyor, ben arkadaşlarımla 1 saat takılmadan meskene geçmek istemiyorum.”
“Temizliğe yardımcı istiyor, tüm gün meskende oturuyor o yapsa ne olur ki? İlla masraf mı edeceğiz?” “Saçlarım banyoya dökülüyormuş ne yapayım tek tek toplayayım mı ya da bone ile mi gezeyim meskende?
“Evin ortasında durmadan yapılmamış işler hakkında söyleniyor, yardım etmek istediğimde de yaptığım işi beğenmiyor.”
Aslında bu cümlelerin tümünde birbirini dinlememiş, konut ortasındaki yeni tertibe dair konuşmamış olduklarını ve sonların belirlenmemiş olduğunu net bir biçimde gorebiliriz. Bu kuralların net bir biçimde konuşulmaması ilerleyen periyotlarda sorumluluğun tek bir bireye yüklenmesine ve bu da o kişinin tahammülünü azaltarak daha büyük tartışmaların çıkmasına sebep olabilir.
1. Yeni kurulan ailede kuralları belirlerken yaşanabilecek sıkıntılar
Sabah kalkış saatleri, hafta içi işe giderken kahvaltı yapılıp yapılmayacağı, eşlerin konut işlerindeki misyon paylaşımlarının ne olacağı, yemek ve paklık için yardımcı dayanağı alınıp alınmayacağı, akşam yemeği saati, mesken yemeği mi dışardan yemek mi, karma olacaksa haftada yahut ayda kaç sefer uygulanacağı, yatağı kimin kapatacağı/hangi gün kimin kapatacağı üzere durumlar geniş yelpazede bir sorun spektrumu oluşturabilir. Çiftler içinde en sık sorun oluşturan durum misyon paylaşımı ile ilgili olandır. Klinikte duyduğum, bayanların daima olarak yenidenladığı cümleler içinde aşağıdakiler yer alır:
“Tüm işleri ben yapıyorum.”
“Yemek, paklık diye sabahtan akşama kadar uğraşıyorum, elini bir işe sürdüğü yok.” “Sofrayı toplarken bir tabak kaldırsa, kendi tabağını toplasa bari.”
“Kirli çoraplarını daima ben mi sepete atacağım, bir zahmet eğilip alsın yerden.” “Bir tek ben mi yatıyorum yatakta bir günde o değiştirsin nevresimleri.”
Erkekler çoğunlukla şu şekil cümleler kurar:
“Sabahları kahvaltı yapmaya alışkınım lakin eşim geç kalkıyor diye her gün poğaça yiyorum.” “Ben mesken yemeğine alışkınım, biz daima dışarıdan yiyoruz ve bu canımı sıkıyor.” “Bizde erkeklere iş yaptırılmaz fakat eşim ben hiç oturmayayım istiyor.”
“İşten çıkar çıkmaz meskene geleyim istiyor, ben arkadaşlarımla 1 saat takılmadan meskene geçmek istemiyorum.”
“Temizliğe yardımcı istiyor, tüm gün meskende oturuyor o yapsa ne olur ki? İlla masraf mı edeceğiz?” “Saçlarım banyoya dökülüyormuş ne yapayım tek tek toplayayım mı ya da bone ile mi gezeyim meskende?
“Evin ortasında durmadan yapılmamış işler hakkında söyleniyor, yardım etmek istediğimde de yaptığım işi beğenmiyor.”
Aslında bu cümlelerin tümünde birbirini dinlememiş, konut ortasındaki yeni tertibe dair konuşmamış olduklarını ve sonların belirlenmemiş olduğunu net bir biçimde gorebiliriz. Bu kuralların net bir biçimde konuşulmaması ilerleyen periyotlarda sorumluluğun tek bir bireye yüklenmesine ve bu da o kişinin tahammülünü azaltarak daha büyük tartışmaların çıkmasına sebep olabilir.