Sunucu Odası Önceliği | sıcak çevrimiçi

Leila

Global Mod
Global Mod
Belirli bir geleneğe sahiptir: c’t sunucularının bakımı editör ekibinin üyeleri tarafından yapılır ve biz kendi kendimize deneyim kazanmak için kasıtlı olarak idari departmandan bağımsız kararlar alırız. Ancak bu, sunucuların kurulduğu, ancak nadiren kaldırıldığı anlamına gelir. Taşınmamız için sunucu odalarında büyük bir envanter bekliyordu.


Orada birkaç yıl önce kapatılan bazı sistemler, örneğin NT4 altında uzun süreli etki alanı denetleyicisi olan bir Vobis Alpha gibi, doğrudan korumaya değer eski aygıtların koleksiyonuna gitti. Diğerleri e-atıkta sona erdi: o sırada internet erişimini test etmek için kullandığımız c’t posta kutusunun ve ekipmanının son kalıntıları, yorgun prototiplerin yanı sıra tortuda sona erdi.

Ev yapımı 2.0.33 çekirdeğe sahip bir Linux DLD gibi sevgililer de dahil olmak üzere yaklaşık bir düzine sunucu kaldı. Orijinal 75MHz AMD işlemcisindeki tüm fanlar durduktan sonra yıllar önce bir VMware sunucusuna (sürüm 1) taşınmıştı. E-postayı yönetmemize yardımcı olan ve yazarının modern Linux’a geçişin imkansız olduğunu düşündüğü bir yazılım çalıştırıyor.

Gerçekten de, VMware Server 1 üzerinde çalışan mevcut VM’lerin özellikle inatçı olduğu ortaya çıktı: IDE cihazları artık burada desteklenmediği için VMware ESX yönetici kümesine geçiş reddedildi (SCSI evde yapılan çekirdek 2.0.33’te kullanılabilir, ancak Olumsuz). Hyper-V’li yeni Windows sunucularından birine dağıtım da başarısız olur çünkü çekirdek, yerleşik Digital 21140 ağ kartı için sürücülere sahip değildir.

İkilemin çözümü: Bu ve başka bir VM ile sanallaştırılmış bir Netware sunucusu için bir ölçüm cihazının DOS yazılımına gitmek gerekiyordu. E-posta yönetim programı modern bir Linux’a nakledilebilir. Microsoft’un SMB DOS istemcisi, ölçüm cihazındaki yazılımın solumak için yeterli havaya sahip olması için bellek tasarrufu sağlayan bir hile ile başladı.








Nispeten hızlı bir şekilde, daha modern makineler ve işletim sistemleri bir VM’de yeni bir ev buldu: Bir RAID1 yazılımındaki ilk diski gizlice ölen bir Linux sistemi gibi, bir XP seyahat gideri muhasebe sistemi artık bir Hyper-V VM’de yaşıyor pek duyulmuyordu. Yönetici kümesindeki diğer VM’lerden kurtulmayı başardık.

Kalan fiziksel sunucular, başyazıdan bir hafta önce yeni binaya taşındı: yöneticiler eski ve yeni binayı, konum alakasız olacak şekilde birbirine bağlamıştı. Akşam, yayınevinin diğer bölümlerinin de raflarını kurduğu yeni veri merkezine makineleri kendimiz taşıdık. En büyük sorunlar binanın erişim sisteminden kaynaklanıyordu.

RAID5 sürücüsü dışında şikayet edilecek bir nakliye hasarı yoktu. Tüm sistemler yeniden başlatıldı. Yazı işleri personeli için, önceden uyarı e-postalarından iki saat sonra yeşil ışığa geçiş fark edilmedi. Birkaç gün sonra, yedekleme ve arıza sistemleri olarak işlev gören ikinci bir sunucu setini kolayca elde edebildik.


Şimdi görev, sistemleri kademeli olarak veri merkezlerine uygun donanıma geçirmektir. Birkaç PC kulesi zarif rafı çerçevelemeye devam ediyor. Yönetim ve izleme özellikleri, yedekli güç ve çoklu Ethernet bağlantı noktalarına sahip sistemler için hala bolca yer var. Bu arada, veri merkezi yangın vaftizinden çoktan sağ çıktı: taşındığı gece, elektrik 90 dakika süreyle kesildi, c’t sunucuları (ve diğerleri) çalışmaya devam etti.


(ps)



Haberin Sonu