Yönlendirmek, etkilemek ve değiştirmek manasındaki bu söz her ne kadar günlük hayatta sıkça kullanılmasa da sıkça karşı karşıya kaldığımız bir durumdur.
Saklı tehditler, üstü kapalı ikazlar üzere daha kolay anlaşılacak türleri olabilir.Bunları fark etmek daha kolaydır.Ancak karşı tarafı üzmemek için verdiğiniz çoğu kararda ya da onu kaybetmemek için yaptığınız fedakarlıklarda manipüle ediliyor olma ihtimaliniz yüksektir.
Bu durum başlarda çok küçük ataklarla kendini gösterse de vakit içinde tesir alanı büyüyerek hayati kararlarda da başkalarının tesirinde hareket etmenize niye olabilir. Kıymet verdiğimiz birinin bize küsüp kırılmasın diye kendimizden fedakarlık ettiğimiz anlarda ya da bizden beklentisini açıkça lisana getiren yakınlarımızın güya biz o beklentiyi karşılamak zorundaymışız üzere hissettirdiği anlarda aslında kendi ismimize kıymetli kararları kendi fikir ve hislerimizden epey diğerlerinin bizi etkilediği şartlarda veriyoruz.
Pekala buna niye müsaade veriyoruz?
Kendi kararlarımızı dış etkenlerden bağımsız olarak verebilmek kıymetli bir maharettir. Bilhassa öz saygımızın ve inancımızın gelişmiş olması bu mevzuda değerli yer meblağ. Öz itimat ve öz hürmet ise küçüklükten itibaren öğrenilen bir olgudur. Yani en başta ailemizin (bakım verenimizin) daha sonra ise arkadaş ve öğretmenlerimizin bize nasıl davrandığı, kendimize yönelik olumlu değerlendirmeyi öğrenmek ve toplumsal etrafımızın bize bu mevzudaki takviyeleri ile ben kimim? Nasıl biriyim? Ve Neler yapabilirim? Soruları yavaş yavaş şekillenir. Bahsedilen toplumsal etraf gereğince bize kendi hünerlerimizi keşfetmemiz konusunda alan sağlamamışsa, eleştirmişse, yaptıklarımızı takdir etmemişse, kendi kanıları haricinde diğer bir yol benimsememize müsaade vermemişse ve bunu yaptığımızda bizi dışlamışsa artık kendimize dair “ben yapabilirim” algımızı zedelemiş olurlar. bu biçimdece bizler diğerlerinin yeterli gördüğünü yapmaya, diğerlerinin onayını almaya ve kendi fikirlerimize güvenmemeye başlarız.
Bu durum ömür uzunluğu bilinçsizce pekiştirilir ve hayatımız oburlarının müdahalelerine açık hale gelir. Bu müdahaleyi fark edebilmek ve daha sonrasında kendi alanımızı oluşturabilmek için birinci adımdır. Lakin tüm bunları gerçekleştirmek için evvel kendimizi sevmeyi, hürmet duymayı ve kendi potansiyelimize güvenmeyi öğrenmeliyiz. Bunu yaparken sorulacak soru ise; kendimi sevmem ve kendime güvenmemin önündeki engel/engeller neler?Nelerdi?
Saklı tehditler, üstü kapalı ikazlar üzere daha kolay anlaşılacak türleri olabilir.Bunları fark etmek daha kolaydır.Ancak karşı tarafı üzmemek için verdiğiniz çoğu kararda ya da onu kaybetmemek için yaptığınız fedakarlıklarda manipüle ediliyor olma ihtimaliniz yüksektir.
Bu durum başlarda çok küçük ataklarla kendini gösterse de vakit içinde tesir alanı büyüyerek hayati kararlarda da başkalarının tesirinde hareket etmenize niye olabilir. Kıymet verdiğimiz birinin bize küsüp kırılmasın diye kendimizden fedakarlık ettiğimiz anlarda ya da bizden beklentisini açıkça lisana getiren yakınlarımızın güya biz o beklentiyi karşılamak zorundaymışız üzere hissettirdiği anlarda aslında kendi ismimize kıymetli kararları kendi fikir ve hislerimizden epey diğerlerinin bizi etkilediği şartlarda veriyoruz.
Pekala buna niye müsaade veriyoruz?
Kendi kararlarımızı dış etkenlerden bağımsız olarak verebilmek kıymetli bir maharettir. Bilhassa öz saygımızın ve inancımızın gelişmiş olması bu mevzuda değerli yer meblağ. Öz itimat ve öz hürmet ise küçüklükten itibaren öğrenilen bir olgudur. Yani en başta ailemizin (bakım verenimizin) daha sonra ise arkadaş ve öğretmenlerimizin bize nasıl davrandığı, kendimize yönelik olumlu değerlendirmeyi öğrenmek ve toplumsal etrafımızın bize bu mevzudaki takviyeleri ile ben kimim? Nasıl biriyim? Ve Neler yapabilirim? Soruları yavaş yavaş şekillenir. Bahsedilen toplumsal etraf gereğince bize kendi hünerlerimizi keşfetmemiz konusunda alan sağlamamışsa, eleştirmişse, yaptıklarımızı takdir etmemişse, kendi kanıları haricinde diğer bir yol benimsememize müsaade vermemişse ve bunu yaptığımızda bizi dışlamışsa artık kendimize dair “ben yapabilirim” algımızı zedelemiş olurlar. bu biçimdece bizler diğerlerinin yeterli gördüğünü yapmaya, diğerlerinin onayını almaya ve kendi fikirlerimize güvenmemeye başlarız.
Bu durum ömür uzunluğu bilinçsizce pekiştirilir ve hayatımız oburlarının müdahalelerine açık hale gelir. Bu müdahaleyi fark edebilmek ve daha sonrasında kendi alanımızı oluşturabilmek için birinci adımdır. Lakin tüm bunları gerçekleştirmek için evvel kendimizi sevmeyi, hürmet duymayı ve kendi potansiyelimize güvenmeyi öğrenmeliyiz. Bunu yaparken sorulacak soru ise; kendimi sevmem ve kendime güvenmemin önündeki engel/engeller neler?Nelerdi?