Zihin epey enteresan… Beynimiz , eksikleri anında tamamlama gereksinimi duyar, zira belirsizlik kadim bir tehlike deposudur insan için, boşlukları da bir an evvel doldurur o yüzden, ne ile dolduruyor bu boşlukları pekala, alışılmış ki bildiği yahut deneyimlediği ile… Pekala mutlak yanlışsız mudur bildiği…?
Manipülasyon nasıl işliyor; mutlak yanlışsız sandığı, bununla birlikte insanın en büyük aldanışıdır da. Şöyle ki en evvel mutlak bir yanlışsız kabul ettirilir, örneğin bir kurtarıcı fenomeni, daha ortada sorun yokken, tahlil empoze edilir bebir daha, daha sonra o sorun hakikaten yaratılır, tabiatıyla oluşmaz, kimi vakit de yaratılır! ; sanal bir tehlike alarmından daha sonra, o kurtarıcı sorgulanmadan kabul edilir, zira zihin tehlike anında, bildiği, etüt ettiği, en hayli maruz kaldığı, çoğunluğun uyguladığı metoda yönelir… bu biçimdelikle beyin, a olursa b yi seçmeliyim çıkışını oldukçatan kabul etmiş olacaktır, boşluk çabucak b ile dolar ve kemikleşen o çarpık gerçekliğe artık istenilen bahis, sorun ya da kahraman eklenir yada çıkarılır, halbuki ortada a yoktur ki b olsun, üstelik a olsa bile tahlil b değil c, d, e, f, g… de olabilir …
Öyle bir periyottan geçiyoruz ki herşey mi bilinmeyen olur diyor insan , evet herşey bilinmeyen; an bilinmeyen, gelecek meçhul hatta geçmiş, geçmişteki rutinlerimiz bile muhakkak meçhul şu an. İleride neye adapte olacağımız bile meçhul. İnsanın ruhsal düzeneği meçhullüğü otomatik olarak tehlike halinde yorumlar, hayatta kalma güdüsüyle en berbata ve hayatını sürdürmeye hazırlamalıdır hareket planını zira, aslına bakarsanız manipülasyonda kullanılan en fonksiyonel teknik belirsizlik yaratmaktır, tehlikeyi goremeyen adlandıramayan insan çoğunluğun etrafında toplanmaya yatkın olur ve kitle idaresi de bu biçimde başlar; belirsizlik tehlike izlenimi kitleye katılma ve sorgulamadan sürüyle sürüklenme… Ve en sonunda sorgusuz sualsiz kabul edilen
” Kurtarıcı” arketipi… Bu noktadan daha sonra sunulan her sistem sorgulanmadan kabul edilir, en azından meçhullüğü ortadan kaldırdığı için şeytanın bile peygamber görülmesi kaçınılmaz olmuştur bir nevi!
Peki nasıl korkarız… ? Cürüm ortakları: medya, tv, siyaset, çarpıtılmış din öğretileri ,para ,savaş , savaş söylentileri, şiddet ve felaket haberleri … Kaygı ve belirsizlik sorgulama yetisini yavaşlatır, hayatta kalma güdüsüyle kitleler yönlendirilmeye açık ve çoğunluğun etrafında toplanmaya yatkın olur. Birey arkası arkasına sık ve ağır tehdit sinyallerine maruz bırakılarak beyinde dehşet hissinden da sorumlu amigdala merkezinde , manipülatörün gerçekleşmesini istediği davranışlara götürecek hudut ağları yani davranış modelleri olusturuluyor. Tehdit içeren sinyal ne kadar sık aralıklarla yinelanır ise bu biçimdelikle nöronlar içindeki kontaklar giderek güçleniyor ve gerçekliğini sorgulamadan duruma inanma ve buna uygun davranışta bulunma süreci başlıyor işte bu noktadan daha sonra da kitle yönlendirilerek istenilen bir ideoloji etrafında toplatılıp pasifize edilebiliyor. Zira en makus senaryo bile meçhullükten daha sağlam geliyor beşere. “The Dark Knight 2008” sinemasından bir replik geldi aklıma ”Biliyor musun neyi fark ettim? Her şey plana bakılırsa gittiğinde kimse paniklemiyor. Plan dehşetli olsa bile…”
Manipülasyon nasıl işliyor; mutlak yanlışsız sandığı, bununla birlikte insanın en büyük aldanışıdır da. Şöyle ki en evvel mutlak bir yanlışsız kabul ettirilir, örneğin bir kurtarıcı fenomeni, daha ortada sorun yokken, tahlil empoze edilir bebir daha, daha sonra o sorun hakikaten yaratılır, tabiatıyla oluşmaz, kimi vakit de yaratılır! ; sanal bir tehlike alarmından daha sonra, o kurtarıcı sorgulanmadan kabul edilir, zira zihin tehlike anında, bildiği, etüt ettiği, en hayli maruz kaldığı, çoğunluğun uyguladığı metoda yönelir… bu biçimdelikle beyin, a olursa b yi seçmeliyim çıkışını oldukçatan kabul etmiş olacaktır, boşluk çabucak b ile dolar ve kemikleşen o çarpık gerçekliğe artık istenilen bahis, sorun ya da kahraman eklenir yada çıkarılır, halbuki ortada a yoktur ki b olsun, üstelik a olsa bile tahlil b değil c, d, e, f, g… de olabilir …
Öyle bir periyottan geçiyoruz ki herşey mi bilinmeyen olur diyor insan , evet herşey bilinmeyen; an bilinmeyen, gelecek meçhul hatta geçmiş, geçmişteki rutinlerimiz bile muhakkak meçhul şu an. İleride neye adapte olacağımız bile meçhul. İnsanın ruhsal düzeneği meçhullüğü otomatik olarak tehlike halinde yorumlar, hayatta kalma güdüsüyle en berbata ve hayatını sürdürmeye hazırlamalıdır hareket planını zira, aslına bakarsanız manipülasyonda kullanılan en fonksiyonel teknik belirsizlik yaratmaktır, tehlikeyi goremeyen adlandıramayan insan çoğunluğun etrafında toplanmaya yatkın olur ve kitle idaresi de bu biçimde başlar; belirsizlik tehlike izlenimi kitleye katılma ve sorgulamadan sürüyle sürüklenme… Ve en sonunda sorgusuz sualsiz kabul edilen
” Kurtarıcı” arketipi… Bu noktadan daha sonra sunulan her sistem sorgulanmadan kabul edilir, en azından meçhullüğü ortadan kaldırdığı için şeytanın bile peygamber görülmesi kaçınılmaz olmuştur bir nevi!
Peki nasıl korkarız… ? Cürüm ortakları: medya, tv, siyaset, çarpıtılmış din öğretileri ,para ,savaş , savaş söylentileri, şiddet ve felaket haberleri … Kaygı ve belirsizlik sorgulama yetisini yavaşlatır, hayatta kalma güdüsüyle kitleler yönlendirilmeye açık ve çoğunluğun etrafında toplanmaya yatkın olur. Birey arkası arkasına sık ve ağır tehdit sinyallerine maruz bırakılarak beyinde dehşet hissinden da sorumlu amigdala merkezinde , manipülatörün gerçekleşmesini istediği davranışlara götürecek hudut ağları yani davranış modelleri olusturuluyor. Tehdit içeren sinyal ne kadar sık aralıklarla yinelanır ise bu biçimdelikle nöronlar içindeki kontaklar giderek güçleniyor ve gerçekliğini sorgulamadan duruma inanma ve buna uygun davranışta bulunma süreci başlıyor işte bu noktadan daha sonra da kitle yönlendirilerek istenilen bir ideoloji etrafında toplatılıp pasifize edilebiliyor. Zira en makus senaryo bile meçhullükten daha sağlam geliyor beşere. “The Dark Knight 2008” sinemasından bir replik geldi aklıma ”Biliyor musun neyi fark ettim? Her şey plana bakılırsa gittiğinde kimse paniklemiyor. Plan dehşetli olsa bile…”