Travma nedir? Ruh sıhhati çalışanlarını bekleyen tehlikelerden ikincil travma nedir? İkincil travmayla başa çıkma formları nelerdir?
Bireyler günlük hayatlarında tecrübeleri haricinde kalan olaylara maruz kaldıklarında bu olaylar travmayı oluşturur. Travmatik tecrübe bir asimilasyon ya da dissimilasyon sürecinden geçer. Örneğin tecavüze uğrayan bireyler, “başıma bu olayın gelmesi benim yüzümden, demek ki bütün bildiklerim yanlış, bugüne kadar hiç bir şeyi tam öğrenememişim, ben yanlış vakitte yanlış yerde olmasaydım başıma bu olaylar gelmezdi” üzere fikirlere kapılabilir bu türlü bilgiyi çarpıtarak yaşanan tecrübesi mevcut şemaları içine oturturlar. Travmanın kendisi kadar değerli olan şey travmanın nasıl algılandığıdır. Bu niçinle travmanın uzun periyot tesirlerini önlemek için yapılacak teşebbüslerden biri travmanın daha sonrasındasında kişinin başına gelenleri, tıpkı olayı hayatış öteki şahıslar yahut bir uzmanla paylaşmasını sağlamaktır.
Bireyin hayatındaki travmatik bir yaşantı sırf yaşantıya maruz kalmayla değil, bireyin münasebette bulunduğu şahısları de etkileyebilmektedir. Travmaya birincil maruziyet ile ikincil maruziyet karşısında verilen reaksiyonların birbiriyle çok benzeştiği öne sürülmektedir. Birincil maruziyette algılanan tehdit özneye yönelik iken, ikincil maruziyette tehdit etkileşimde bulunulan bir kişinin travmatik yaşantısı ile alakalıdır. Travmaya ikincil olarak maruz kalmış bireyde travmatik olayın odak noktası olan kişinin deneyimlediği üzere yetersiz eğitimsel donanımla travmatik olaylarla çalışan ruh sıhhati uzmanlarında, bir daha yaşama, artmış uyarılma, kaçınma, telaş, kişilik çözünmesi, kopma ve yetersiz hissetme belirtileri gösterebilir ve günlük ömrünü sürdürmekte zorluk yaşayabilir. özetlemek gerekirsesı, örseleyici olay dolaylı yoldan maruz kalan birey üzerinde de en az birincil maruziyeti hayatış kişi kadar tesir bırakabilir. şahsi travma geçmişine sahip olmanın ikincil travmatik gerilimi geliştirmede büyük tesiri vardır. Meslek elemanlarının birtakım tedbirler alarak ikincil travmatik gerilimin olumsuz tesirlerinden korunmaları mümkündür. Mesleksel tecrübenin ikincil travmatik gerilime karşı esirgeyici bir etken olduğu fakat hayli fazla travma mağduruyla çalmanın bu sendroma niye olduğu bilinmektedir. Bu sendromdan korunma hallerinden bahsederken sendromun önlenebilirliği ile ilgili üç adım konu bahistir. Birinci etap farkındalık çalışmaları ve öz bakım planlamaları ile ilgili eğitim, ikinci basamak çalışanların dayanak kümeleri, süpervizyon ve konsültasyon desteklemesi gerekliliği, üçüncü evrede ise çalışanların bilinçlendirilmesi ve ferdi terapi formlarıdır. Bu alanda çalışanların eş duyum yorgunluğu ve ikincil travmatik gerilimin belirtilerini tanıyabilmeleri birincil seviyede hami olacaktır.
Bireyler günlük hayatlarında tecrübeleri haricinde kalan olaylara maruz kaldıklarında bu olaylar travmayı oluşturur. Travmatik tecrübe bir asimilasyon ya da dissimilasyon sürecinden geçer. Örneğin tecavüze uğrayan bireyler, “başıma bu olayın gelmesi benim yüzümden, demek ki bütün bildiklerim yanlış, bugüne kadar hiç bir şeyi tam öğrenememişim, ben yanlış vakitte yanlış yerde olmasaydım başıma bu olaylar gelmezdi” üzere fikirlere kapılabilir bu türlü bilgiyi çarpıtarak yaşanan tecrübesi mevcut şemaları içine oturturlar. Travmanın kendisi kadar değerli olan şey travmanın nasıl algılandığıdır. Bu niçinle travmanın uzun periyot tesirlerini önlemek için yapılacak teşebbüslerden biri travmanın daha sonrasındasında kişinin başına gelenleri, tıpkı olayı hayatış öteki şahıslar yahut bir uzmanla paylaşmasını sağlamaktır.
Bireyin hayatındaki travmatik bir yaşantı sırf yaşantıya maruz kalmayla değil, bireyin münasebette bulunduğu şahısları de etkileyebilmektedir. Travmaya birincil maruziyet ile ikincil maruziyet karşısında verilen reaksiyonların birbiriyle çok benzeştiği öne sürülmektedir. Birincil maruziyette algılanan tehdit özneye yönelik iken, ikincil maruziyette tehdit etkileşimde bulunulan bir kişinin travmatik yaşantısı ile alakalıdır. Travmaya ikincil olarak maruz kalmış bireyde travmatik olayın odak noktası olan kişinin deneyimlediği üzere yetersiz eğitimsel donanımla travmatik olaylarla çalışan ruh sıhhati uzmanlarında, bir daha yaşama, artmış uyarılma, kaçınma, telaş, kişilik çözünmesi, kopma ve yetersiz hissetme belirtileri gösterebilir ve günlük ömrünü sürdürmekte zorluk yaşayabilir. özetlemek gerekirsesı, örseleyici olay dolaylı yoldan maruz kalan birey üzerinde de en az birincil maruziyeti hayatış kişi kadar tesir bırakabilir. şahsi travma geçmişine sahip olmanın ikincil travmatik gerilimi geliştirmede büyük tesiri vardır. Meslek elemanlarının birtakım tedbirler alarak ikincil travmatik gerilimin olumsuz tesirlerinden korunmaları mümkündür. Mesleksel tecrübenin ikincil travmatik gerilime karşı esirgeyici bir etken olduğu fakat hayli fazla travma mağduruyla çalmanın bu sendroma niye olduğu bilinmektedir. Bu sendromdan korunma hallerinden bahsederken sendromun önlenebilirliği ile ilgili üç adım konu bahistir. Birinci etap farkındalık çalışmaları ve öz bakım planlamaları ile ilgili eğitim, ikinci basamak çalışanların dayanak kümeleri, süpervizyon ve konsültasyon desteklemesi gerekliliği, üçüncü evrede ise çalışanların bilinçlendirilmesi ve ferdi terapi formlarıdır. Bu alanda çalışanların eş duyum yorgunluğu ve ikincil travmatik gerilimin belirtilerini tanıyabilmeleri birincil seviyede hami olacaktır.