Hisler hakkında konuşurken birden fazla vakit bize kendimizi daha güzel hissettiren hislerden “olumlu duygular”, bize kendimizi makus hissettiren zorlayıcı hislerden ise “olumsuz duygular” olarak bahsetme eğiliminde olmaktayız. Olumlu hisleri daha fazla benimseme eğiliminde olurken olumsuz hisleri kendimize daha uzak görür ve onlarla bağ kurmayı daha az önemseriz.
Bizi zorlayan ve kendimizi makûs hissetmemize niye olan hislere öfke, hüzün, telaş, hudut, kaygı örnek olarak verilebilir. Pekala, bu saydığımız hisleri niye olumsuz olarak kıymetlendiririz ve onlarla bir ortada olmak bize güç gelir? Bu sorunun yanıtı aslında bu hisleri yaşadığımız yahut anımsadığımız vakit içinder bedensel ve zihinsel olarak bizde bıraktıkları tesirlerin neler olduğunda zımnidir.
Öfkelendiğimizde kalp atışımızın hızlanması, sinirlendiğimizde tansiyonumuzun yükselmesi, korktuğumuzda gerilim hormonlarının salgılanmaya başlaması, kaygılandığımızda işin ortasından çıkamayacağımızı düşünmemiz üzere reaksiyonlar bize kendimizi berbat hissettirir.
Bunun yanı sıra duygusal farkındalık hünerimizi geliştirmemiz zorlayıcı hislerle bir ortada nasıl yaşanabilir sorusunun yanıtını bulabilmemiz açısından fayda sağlayıcı olacaktır. Bize kendimizi uygun hissettiren memnunluk, sevgi ve itimat üzere hislerin yanı sıra öfke, telaş, hüzün, kaygı ve heyecan üzere zorlayıcı hisler da ömrümüzün bir kesimidir.
Bu hislere ait farkındalık maharetimiz ne kadar gelişmişse onların üzerimizde bıraktığı rahatsız edici tesirlerin aslında ne manaya geldiğini daha kolay anlayabiliriz. Bu sayede onları sağlıklı bir biçimde söz edebilmemiz için neler yapabileceğimizi öğrenmeye yönelik motivasyon da kazanabilmemiz mümkün olur.
Geçmişte çözemediğimiz yahut hâlihazırda var olan sıkıntılar bu hisleri yaşamamıza, bu hislerle bir arada zorlayıcı fikirlerin zihnimize dbulunmasına ve tekrar hiç keyifli ve inançta olamayacakmışız üzere hissetmemize niye olmaktadır. tıpkı vakitte bu hislerden kaçmak, onları yok saymak ya da bastırmak hem bedensel olarak tıpkı vakitte zihinsel olarak zorlayıcı hislerin tesirlerinin ağırlaşmasına yol açar.
Bunun kararında ise farkında olmadan kendimize ve etrafımıza dert verebilir, sevdiklerimizi üzebiliriz. Meselelerimizi çözebilmek ve neye muhtaçlığımız olduğunu, bu zorlayıcı hissin hangi ihtiyacımıza işaret ettiğini anlamak için olumsuz olarak isimlendirdiğimiz hislerle da temas ortasında olmalıyız.
Bizi zorlayan ve kendimizi makûs hissetmemize niye olan hislere öfke, hüzün, telaş, hudut, kaygı örnek olarak verilebilir. Pekala, bu saydığımız hisleri niye olumsuz olarak kıymetlendiririz ve onlarla bir ortada olmak bize güç gelir? Bu sorunun yanıtı aslında bu hisleri yaşadığımız yahut anımsadığımız vakit içinder bedensel ve zihinsel olarak bizde bıraktıkları tesirlerin neler olduğunda zımnidir.
Öfkelendiğimizde kalp atışımızın hızlanması, sinirlendiğimizde tansiyonumuzun yükselmesi, korktuğumuzda gerilim hormonlarının salgılanmaya başlaması, kaygılandığımızda işin ortasından çıkamayacağımızı düşünmemiz üzere reaksiyonlar bize kendimizi berbat hissettirir.
Bunun yanı sıra duygusal farkındalık hünerimizi geliştirmemiz zorlayıcı hislerle bir ortada nasıl yaşanabilir sorusunun yanıtını bulabilmemiz açısından fayda sağlayıcı olacaktır. Bize kendimizi uygun hissettiren memnunluk, sevgi ve itimat üzere hislerin yanı sıra öfke, telaş, hüzün, kaygı ve heyecan üzere zorlayıcı hisler da ömrümüzün bir kesimidir.
Bu hislere ait farkındalık maharetimiz ne kadar gelişmişse onların üzerimizde bıraktığı rahatsız edici tesirlerin aslında ne manaya geldiğini daha kolay anlayabiliriz. Bu sayede onları sağlıklı bir biçimde söz edebilmemiz için neler yapabileceğimizi öğrenmeye yönelik motivasyon da kazanabilmemiz mümkün olur.
Geçmişte çözemediğimiz yahut hâlihazırda var olan sıkıntılar bu hisleri yaşamamıza, bu hislerle bir arada zorlayıcı fikirlerin zihnimize dbulunmasına ve tekrar hiç keyifli ve inançta olamayacakmışız üzere hissetmemize niye olmaktadır. tıpkı vakitte bu hislerden kaçmak, onları yok saymak ya da bastırmak hem bedensel olarak tıpkı vakitte zihinsel olarak zorlayıcı hislerin tesirlerinin ağırlaşmasına yol açar.
Bunun kararında ise farkında olmadan kendimize ve etrafımıza dert verebilir, sevdiklerimizi üzebiliriz. Meselelerimizi çözebilmek ve neye muhtaçlığımız olduğunu, bu zorlayıcı hissin hangi ihtiyacımıza işaret ettiğini anlamak için olumsuz olarak isimlendirdiğimiz hislerle da temas ortasında olmalıyız.