Ethereum
New member
Özel bir şirkette çalışan 55 yaşındaki emekçi, Toplu İş Mukavelesi hususları mucibince emekliliğe sevk edildi. 22 haftalık ihbar öneli kullanabileceğinin bildirilen personel, bu müsaadenin kullandırılmadığı sebebi öne sürülerek İş Mahkemesi’ne müracaat etti.
Davacı emekçi, kontrat gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan emekçinin ihbar önelinin 22 hafta olduğu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu söz etti.
Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı şirket, savları reddetti. Mahkeme, davacının eksper tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu.
6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi.
ÇALIŞANIN TALEBİ OLMASA DA İHBAR MÜHLETİ KULLANDIRILACAK
4857 sayılı İş Kanunu’nun personele bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda, “İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin personele iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır.
Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş mukavelesinin feshinin yasaya, işyeri uygulamasına karşıt olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır.
İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma emelli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin tüzel olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar mühletince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Sahiden de İş Kanunundaki amir karara göre iş arama müsaadesinden yararlanma emekçinin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu hususta bir takdir hakkına sahip değildir. Somut hadisede olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz.
Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda personele iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına alışılmamış olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği tarafında bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı mühletin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir.
Emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının zarurî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.
Davacı emekçi, kontrat gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan emekçinin ihbar önelinin 22 hafta olduğu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu söz etti.
Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı şirket, savları reddetti. Mahkeme, davacının eksper tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu.
6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi.
ÇALIŞANIN TALEBİ OLMASA DA İHBAR MÜHLETİ KULLANDIRILACAK
4857 sayılı İş Kanunu’nun personele bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda, “İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin personele iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır.
Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş mukavelesinin feshinin yasaya, işyeri uygulamasına karşıt olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır.
İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma emelli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin tüzel olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar mühletince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Sahiden de İş Kanunundaki amir karara göre iş arama müsaadesinden yararlanma emekçinin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu hususta bir takdir hakkına sahip değildir. Somut hadisede olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz.
Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda personele iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına alışılmamış olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği tarafında bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı mühletin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir.
Emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının zarurî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.