Hepimizin bildiği üzere insan toplumsal bir varlıktır. Çabucak hepimiz bir aile ortasında dünyaya gelir ve hayata gözlerimizi açarız. Ebeveynlerimiz ve kardeşlerimizle olan münasebetlerimiz bizi bu hayata hazırlayan birincil toplumsal kaynaklardır. daha sonrasında ortasında yaşadığımız etraftaki komşularımız ve yaşıtlarımız, okula başladığımız devirde ise okul arkadaşlarımız ve öğretmenlerimiz bizim toplumsal etrafımızı oluşturur. Bunu, denize attığımız bir taşın suda evvel küçük daha sonra daha büyük halkalar oluşturmasına benzetebiliriz.
Taşın suya değdiği birinci nokta aslında bizim kendi özel alanımıza işaret eder. Bu alan, kimselerle paylaşmak istemediğimiz sırlarımızın olduğu ve ferdi olarak kendimizle ilgilendiğimiz bir alandır. Oluşmaya başlayan halkalar da sırasıyla aile üyelerimizi, ortasında bulunduğumuz etraftaki komşularımız ve arkadaşlarımızı, okul arkadaşlarımızı ve öğretmenlerimizi, en son da ortasında bulunduğumuz topluma işaret eder.
Vakit zaman kendimizi öbür insanlardan soyutlayarak onlarla bağlantı kurmamayı tercih edebiliriz. Bunun yanı sıra bir arkadaşımızla olan irtibatımızın boyutu ve kalitesi bir başka arkadaşımızla olan bağlantımızın boyutu ve kalitesiyle tıpkı olmak zorunda değildir. Kimi vakit içinder ailemizle paylaşmanın bize sıkıntı geldiği şeyler yaşayabilir yahut ailemizle olan münasebetimizi sarsan şeyler yaşayabiliriz.
Bu devirlerde bizi anlayabileceğini düşündüğümüz, bize şartsız takviye sunabilecek bireylere bilhassa de öğretmenlerimize, yakın arkadaşlarımıza, sevdiğimiz büyüklerimize ve imkânımız var ise ruh sıhhati uzmanlarına danışabilmek ve onların takviyesini almak epey değerli olmaktadır. Zira biz her ne kadar birden fazla vakit farkında olmasak bile toplumsal takviyenin ve toplumsallaşmanın fizikî ve ruhsal sıhhatimiz üstündeki tesiri epey büyüktür.
Sıhhatimizi korumak, uygun bir hayat sürmek ve hedeflediğimiz doğrultuda başarılı bir biçimde ilerleyebilmek açısından toplumsal dayanak kaynaklarımızın kuvvetli olması çok kıymetlidir. Bunun yanı sıra kimi vakit kendimizi epey makûs hissedebiliriz, zorlayıcı hisler yaşayabiliriz. Bu devirlerde toplumsal dayanağın hayatımızdaki yerini anlamak daha kolay olabilir.
Taşın suya değdiği birinci nokta aslında bizim kendi özel alanımıza işaret eder. Bu alan, kimselerle paylaşmak istemediğimiz sırlarımızın olduğu ve ferdi olarak kendimizle ilgilendiğimiz bir alandır. Oluşmaya başlayan halkalar da sırasıyla aile üyelerimizi, ortasında bulunduğumuz etraftaki komşularımız ve arkadaşlarımızı, okul arkadaşlarımızı ve öğretmenlerimizi, en son da ortasında bulunduğumuz topluma işaret eder.
Vakit zaman kendimizi öbür insanlardan soyutlayarak onlarla bağlantı kurmamayı tercih edebiliriz. Bunun yanı sıra bir arkadaşımızla olan irtibatımızın boyutu ve kalitesi bir başka arkadaşımızla olan bağlantımızın boyutu ve kalitesiyle tıpkı olmak zorunda değildir. Kimi vakit içinder ailemizle paylaşmanın bize sıkıntı geldiği şeyler yaşayabilir yahut ailemizle olan münasebetimizi sarsan şeyler yaşayabiliriz.
Bu devirlerde bizi anlayabileceğini düşündüğümüz, bize şartsız takviye sunabilecek bireylere bilhassa de öğretmenlerimize, yakın arkadaşlarımıza, sevdiğimiz büyüklerimize ve imkânımız var ise ruh sıhhati uzmanlarına danışabilmek ve onların takviyesini almak epey değerli olmaktadır. Zira biz her ne kadar birden fazla vakit farkında olmasak bile toplumsal takviyenin ve toplumsallaşmanın fizikî ve ruhsal sıhhatimiz üstündeki tesiri epey büyüktür.
Sıhhatimizi korumak, uygun bir hayat sürmek ve hedeflediğimiz doğrultuda başarılı bir biçimde ilerleyebilmek açısından toplumsal dayanak kaynaklarımızın kuvvetli olması çok kıymetlidir. Bunun yanı sıra kimi vakit kendimizi epey makûs hissedebiliriz, zorlayıcı hisler yaşayabiliriz. Bu devirlerde toplumsal dayanağın hayatımızdaki yerini anlamak daha kolay olabilir.