Ömür, birfazlaca olumlu ve olağan olarak olumsuz tecrübeleri barındıran bir müddetçtir. Lakin, bu tecrübelere olumlu ya da olumsuz demek, kâfi bir tanımlama olmuyor. Çünkü, yaşantıların tanımı ve yarattığı sonuçlar farklı biçimlerde deneyimlenebiliyor.
Biliyoruz ki bir yaşantıyı deneyimledikten daha sonra, o artık geçmiştedir.
Ancak, bu tecrübenin yarattığı tesirleri (özellikle olumsuzsa) şimdiye taşımakta çok iyiyizdir.
Bu tecrübesi geçmişte bırakmaktansa, tekrar tekrar hatırlayıp, yaşananların sebeplerini inceleriz.
daha sonra yetmez ve sonuçları hakkında da düşünmeye başlarız.
Bu davranış kimi vakit bir iş üzerindeyken, derste yahut keyifli bir aktivitenin ortasında bile belirir. Lakin işimizi, dersimizi, uykumuzu yahut aktivitemizi bölmekle yetinmez, o tecrübenin yarattığı hisleri şimdiye çeker.
bu biçimdece, olayla ilgili ayrıntılar yenidenlayıcı bir biçimde zihnimizin ortasında dönüp durur ve olumsuz hislerimizle şimdide baş başa kalırız.
pek yaygın olan ve ruhsal sıhhatimizi, davranış ve tavırlarımızı olumsuz etkileyen bu davranışa “ruminasyon” denir.
Fakat bilinmelidir ki ruminasyon sadece geçmiş hakkında yenidenlı kanılardan ibaret değildir. Kendi özelliklerimiz, davranış ve tavırlarımız yahut duygusal durumumuz hakkında yapılan ruminasyonlar da çok yaygındır.
Geçmiş, şimdiki aksilikler derken şüphesiz ruminasyonun dahil olduğu bir vakit dilimi daha var; o da gelecek.
esasen geçmiş yahut artık hakkında ruminasyon yapmak, geleceğe yönelik de olumsuz tavırlarda bulunmayı doğurur.
ötürüsıyla, ruminasyon birfazlaca çeşidiyle hayatımızın içine yerleşir ve bizi olumsuz bir biçimde tesirler.
Ruminasyonun bu olumsuz etkiyi yaratmasının en temel sebeplerinden birisi, onca zihinde dönen değerlendirmelere karşın sorunu çözmeye yönelik adım attırmaması ve harekete geçirmemesidir.
çok duygu-odaklı bir müddetç olduğundan soruna tüm bilgileriyla odaklanmakta zorlanılır.
bu biçimdece, harekete geçemeyiz; harekete geçmedikçe tecrübesi rumine ederiz; rumine ettikçe yaşantının oluşturduğu duygulanımları şu ana çekerek, şimdiki vakitteki işlevselliğimizi bozarız.
Pekala ruminasyon devamlı hale gelince neler olur? Araştırma bulgularına bakılırsa fatura oldukça bir kabarık. Buyrun bir de siz göz atın:
Biliyoruz ki bir yaşantıyı deneyimledikten daha sonra, o artık geçmiştedir.
Ancak, bu tecrübenin yarattığı tesirleri (özellikle olumsuzsa) şimdiye taşımakta çok iyiyizdir.
Bu tecrübesi geçmişte bırakmaktansa, tekrar tekrar hatırlayıp, yaşananların sebeplerini inceleriz.
daha sonra yetmez ve sonuçları hakkında da düşünmeye başlarız.
Bu davranış kimi vakit bir iş üzerindeyken, derste yahut keyifli bir aktivitenin ortasında bile belirir. Lakin işimizi, dersimizi, uykumuzu yahut aktivitemizi bölmekle yetinmez, o tecrübenin yarattığı hisleri şimdiye çeker.
bu biçimdece, olayla ilgili ayrıntılar yenidenlayıcı bir biçimde zihnimizin ortasında dönüp durur ve olumsuz hislerimizle şimdide baş başa kalırız.
pek yaygın olan ve ruhsal sıhhatimizi, davranış ve tavırlarımızı olumsuz etkileyen bu davranışa “ruminasyon” denir.
Fakat bilinmelidir ki ruminasyon sadece geçmiş hakkında yenidenlı kanılardan ibaret değildir. Kendi özelliklerimiz, davranış ve tavırlarımız yahut duygusal durumumuz hakkında yapılan ruminasyonlar da çok yaygındır.
Geçmiş, şimdiki aksilikler derken şüphesiz ruminasyonun dahil olduğu bir vakit dilimi daha var; o da gelecek.
esasen geçmiş yahut artık hakkında ruminasyon yapmak, geleceğe yönelik de olumsuz tavırlarda bulunmayı doğurur.
ötürüsıyla, ruminasyon birfazlaca çeşidiyle hayatımızın içine yerleşir ve bizi olumsuz bir biçimde tesirler.
Ruminasyonun bu olumsuz etkiyi yaratmasının en temel sebeplerinden birisi, onca zihinde dönen değerlendirmelere karşın sorunu çözmeye yönelik adım attırmaması ve harekete geçirmemesidir.
çok duygu-odaklı bir müddetç olduğundan soruna tüm bilgileriyla odaklanmakta zorlanılır.
bu biçimdece, harekete geçemeyiz; harekete geçmedikçe tecrübesi rumine ederiz; rumine ettikçe yaşantının oluşturduğu duygulanımları şu ana çekerek, şimdiki vakitteki işlevselliğimizi bozarız.
Pekala ruminasyon devamlı hale gelince neler olur? Araştırma bulgularına bakılırsa fatura oldukça bir kabarık. Buyrun bir de siz göz atın:
Değersizlik ve bu biçimdece iştah, uyku ve önce cazibeli gelen aktivitelere yönelik ilgide değişimler (depresyon),
Artan üzgünlük, memnuniyetsizlik, yetersizlik, yorgunluk ve bitkinlik hali,
Dertli kuruntular ve anksiyete ile artan bir karamsarlık ve performans düşüklüğü,
Birtakım bilişsel maharetlerde azalma (örn. sorun çözme, alternatif fikir üretme, odaklanma, karar verme vb.)
Az ve kalitesiz insan bağları gibi…