Bir kişi daima olarak berbat, denetim edilemeyen bir durumla karşı karşıya kaldığında ve gücü bulunmasına karşın ortasında bulunduğu durumu değiştirmeye çalışmaktan vazgeçtiğinde, öğrenilmiş çaresizliği edindiği söylenir. Sigara içen biri daima olarak bırakmaya çalışabilir ve başarısız olabilir. Hamaseti kırılabilir ve yaptığı hiç bir şeyin bir fark yaratmayacağını düşünebilir ve bu noktada büsbütün vazgeçebilir. Yani, kişi durum üzerinde hiç bir denetimi olmadığına inandığında meydana gelen ziyana pasif bir biçimde reaksiyon verir.
Benmerkezci şahıslar öğrenilmiş çaresizliğe daha mı yatkın?
Bu durum onlar için mümkün olabilir. Bu şahıslar tahminen de küçükken büsbütün ebeveynlerinin bakımı ve müdafaası çerçevesinde yetişmiş ve bu bağımlılığı fark etmeden yetişkinliklerine getirmişlerdir. İşlerinin başka bireylerden eksiksiz görülmesini bekleyebilirler. Daha küçük yaşlarda, egosantrik bireyler ilgi odağı olarak görülür, lakin nadiren kendi sorumluluklarını yerine getirilebilirler. Bu üzere etmenler, yetişkinlikte bir nazaranvi tamamlamada gayret göstermelerinin önüne geçebilir.
Öğrenilmiş Çaresizliğin Üstesinden Gelmek
Öğrenilmiş çaresizlik, sıklıkla kendini düşük benlik duygusu, hırs ve azim eksikliği, yetersizlik hisleri ve sonunda başarısızlık olarak gösterir. Üst üste ve yenidenlanan gerilimli tecrübeler yaşayan bireylerin bunu geliştirme mümkünlüğü daha yüksektir.
Kendimizi güçsüz hissettiğimizde, hayatlarımız üzerinde hiç bir denetimimiz olmadığını düşünürüz; bu biçimdece hareketlerimizin yetersiz geleceğine inanırız. Değişim bizim için bu bakış açısıyla imkansız görünecektir. Fakat, değişimin her vakit mümkün olduğunu unutmamak gerekir. Değişimi elde etmek için aslında yalnızca yeni ve farklı olasılıklara, alternatiflere ve sistemlere kendinizi açmanız gerekir.
Daha ehil ve denetimde hissetmek nasıl öğrenilebilir?
Öz yeterlik, sizin makul maksatlara ulaşmak için gereken misyonları tamamlama yeteneğine olan inancınızdır. Bu inanç bizi amaçlarımıza yönlendirmek için pek kıymetlidir. Kendi yeterliliğimize olan inancımızı artırmanın yollarını keşfetmeyi deneyebilirsiniz. Kişinin konfor alanını terk etmesi, tecrübe, deneme yanılma yoluyla öğrenmeyi ve yeni, manalı eforları sürdürme bahtını birlikteinde getirir. Konfor alanımızın dışına çıkmak birinci başta bir tekinsizlikle korkutucu olabilse de bunun avantajı, bunu deneyip başardıktan daha sonra öz yeterliliğimizin artmasıdır. Öte yandan, başarısızlıkla karşılaştığımızda bile geri dönme ve yanılgılarımızdan öğrenme talihimiz her vakit var, bu da dayanıklılığımızı artırıyor. Bunun için kendinize gerçekçi ve yapılabilir maksatlar koyarak öz yeterlilik hissinizi artırabilirsiniz.
Benmerkezci şahıslar öğrenilmiş çaresizliğe daha mı yatkın?
Bu durum onlar için mümkün olabilir. Bu şahıslar tahminen de küçükken büsbütün ebeveynlerinin bakımı ve müdafaası çerçevesinde yetişmiş ve bu bağımlılığı fark etmeden yetişkinliklerine getirmişlerdir. İşlerinin başka bireylerden eksiksiz görülmesini bekleyebilirler. Daha küçük yaşlarda, egosantrik bireyler ilgi odağı olarak görülür, lakin nadiren kendi sorumluluklarını yerine getirilebilirler. Bu üzere etmenler, yetişkinlikte bir nazaranvi tamamlamada gayret göstermelerinin önüne geçebilir.
Öğrenilmiş Çaresizliğin Üstesinden Gelmek
Öğrenilmiş çaresizlik, sıklıkla kendini düşük benlik duygusu, hırs ve azim eksikliği, yetersizlik hisleri ve sonunda başarısızlık olarak gösterir. Üst üste ve yenidenlanan gerilimli tecrübeler yaşayan bireylerin bunu geliştirme mümkünlüğü daha yüksektir.
Kendimizi güçsüz hissettiğimizde, hayatlarımız üzerinde hiç bir denetimimiz olmadığını düşünürüz; bu biçimdece hareketlerimizin yetersiz geleceğine inanırız. Değişim bizim için bu bakış açısıyla imkansız görünecektir. Fakat, değişimin her vakit mümkün olduğunu unutmamak gerekir. Değişimi elde etmek için aslında yalnızca yeni ve farklı olasılıklara, alternatiflere ve sistemlere kendinizi açmanız gerekir.
Daha ehil ve denetimde hissetmek nasıl öğrenilebilir?
Öz yeterlik, sizin makul maksatlara ulaşmak için gereken misyonları tamamlama yeteneğine olan inancınızdır. Bu inanç bizi amaçlarımıza yönlendirmek için pek kıymetlidir. Kendi yeterliliğimize olan inancımızı artırmanın yollarını keşfetmeyi deneyebilirsiniz. Kişinin konfor alanını terk etmesi, tecrübe, deneme yanılma yoluyla öğrenmeyi ve yeni, manalı eforları sürdürme bahtını birlikteinde getirir. Konfor alanımızın dışına çıkmak birinci başta bir tekinsizlikle korkutucu olabilse de bunun avantajı, bunu deneyip başardıktan daha sonra öz yeterliliğimizin artmasıdır. Öte yandan, başarısızlıkla karşılaştığımızda bile geri dönme ve yanılgılarımızdan öğrenme talihimiz her vakit var, bu da dayanıklılığımızı artırıyor. Bunun için kendinize gerçekçi ve yapılabilir maksatlar koyarak öz yeterlilik hissinizi artırabilirsiniz.