Günlük hayatımızı sürdürürken konut işi yapmak, ders çalışmak, öz bakımımızı yapmak kimi vakit bizlere güç gelebilir. Yapmak istemeyip de yapmak zorunda olduğumuz işlere odaklanmak konusunda düşünce çabucak hepimiz vakit zaman çeşitli meseleler yaşarız.
Örneğin hayli kıymetli bir imtihanımızın olduğu bir günün öncesinde akşam canımız ders çalışmak, eksik olduğumuz bahislerin yineını yapmak ve deneme imtihanı çözmek yerine sevdiğimiz bir sineması izlemek yahut arkadaşlarımızla oyun oynamak isteyebilir. Bu durumda aslında öncelik vererek yapmamız gereken işimiz sonraki gün olacak imtihanımıza çalışmak olmalıdır.
birebir vakitte o an için yapmaya daha fazla istekli olduğumuz farklı şeylerle ilgilenmenin bizi daha da memnun edeceğini düşünürüz. Hakikaten de ders çalışmak yerine daha farklı şeylerle ilgilenmek aşikâr bir süreliğine de olsa bizi memnun eder ve rahatlatır. Bu noktada değerli olan şey, yapmamız gereken işlerin ömrümüz açısından tabir ettikleri ehemmiyeti anlamlandırmaktır. O imtihana çalışmak, ders yenidenımızı yapmak ve daha sonrasında eğitim ömrümüz müddetince gireceğimiz imtihanlar ve çalışmamız gereken dersler aslında gelecekte düzgün bir mesleğimizin olması ismine atmamız gereken küçük adımlardır.
Yaptığımız işlerde başarılı olabilmemiz için öncelikli olarak gayelerimizi netleştirmemiz gerekmektedir. Gayelerimiz net olmadığı vakit, yaptığımız işin bizim için tabir ettiği kıymet azalır, bunlara dair isteğimizi kaybederiz. Bir işi yapabilmek için istekli olmamız, öncelikli olarak bu işin bizim bir gereksinimimize yönelik olmasını gerektirmektedir. örneğin ders çalışmaya yönelik istekli olabilmemiz için öncelikli olarak gelecek gayelerimizi (iyi bir iş sahibi olmak, meslek basamaklarını başarılı bir biçimde tırmanmak gibi) netleştirmeliyiz. Gayelerimizi gerçekleştirmeye giden yolda gereksinimlerimizi gidermeye ne kadar istekli olduğumuz motivasyonumuzun güçlenmesini belirleyen en kıymetli şartların başında gelmektedir.
Yaptığımız işi ne kadar seversek ve bu iş bize ne kadar yeterli gelirse aslında motivasyon düzeyimiz de bir o kadar artacaktır. Yaptığımız iş kararında bir ödül yahut ceza ile karşılaşıp karşılaşmamamız da o işten ne kadar zevk alacağımızı, işimizi ne kadar seveceğimizi ve bunu gerçekleştirmeye ne kadar motive olduğumuzu belirleyen faktörler içinde yer almaktadır. Fizikî gereksinimlerimizi gidermek, öz bakımımıza dikkat etmek ve toplumsal dayanak kaynaklarımızı güçlendirmek motivasyonumuzu olumlu etkilerken bunlara ihtimam göstermemek motivasyonumuzu makûs etkileyebilmektedir.
Örneğin hayli kıymetli bir imtihanımızın olduğu bir günün öncesinde akşam canımız ders çalışmak, eksik olduğumuz bahislerin yineını yapmak ve deneme imtihanı çözmek yerine sevdiğimiz bir sineması izlemek yahut arkadaşlarımızla oyun oynamak isteyebilir. Bu durumda aslında öncelik vererek yapmamız gereken işimiz sonraki gün olacak imtihanımıza çalışmak olmalıdır.
birebir vakitte o an için yapmaya daha fazla istekli olduğumuz farklı şeylerle ilgilenmenin bizi daha da memnun edeceğini düşünürüz. Hakikaten de ders çalışmak yerine daha farklı şeylerle ilgilenmek aşikâr bir süreliğine de olsa bizi memnun eder ve rahatlatır. Bu noktada değerli olan şey, yapmamız gereken işlerin ömrümüz açısından tabir ettikleri ehemmiyeti anlamlandırmaktır. O imtihana çalışmak, ders yenidenımızı yapmak ve daha sonrasında eğitim ömrümüz müddetince gireceğimiz imtihanlar ve çalışmamız gereken dersler aslında gelecekte düzgün bir mesleğimizin olması ismine atmamız gereken küçük adımlardır.
Yaptığımız işlerde başarılı olabilmemiz için öncelikli olarak gayelerimizi netleştirmemiz gerekmektedir. Gayelerimiz net olmadığı vakit, yaptığımız işin bizim için tabir ettiği kıymet azalır, bunlara dair isteğimizi kaybederiz. Bir işi yapabilmek için istekli olmamız, öncelikli olarak bu işin bizim bir gereksinimimize yönelik olmasını gerektirmektedir. örneğin ders çalışmaya yönelik istekli olabilmemiz için öncelikli olarak gelecek gayelerimizi (iyi bir iş sahibi olmak, meslek basamaklarını başarılı bir biçimde tırmanmak gibi) netleştirmeliyiz. Gayelerimizi gerçekleştirmeye giden yolda gereksinimlerimizi gidermeye ne kadar istekli olduğumuz motivasyonumuzun güçlenmesini belirleyen en kıymetli şartların başında gelmektedir.
Yaptığımız işi ne kadar seversek ve bu iş bize ne kadar yeterli gelirse aslında motivasyon düzeyimiz de bir o kadar artacaktır. Yaptığımız iş kararında bir ödül yahut ceza ile karşılaşıp karşılaşmamamız da o işten ne kadar zevk alacağımızı, işimizi ne kadar seveceğimizi ve bunu gerçekleştirmeye ne kadar motive olduğumuzu belirleyen faktörler içinde yer almaktadır. Fizikî gereksinimlerimizi gidermek, öz bakımımıza dikkat etmek ve toplumsal dayanak kaynaklarımızı güçlendirmek motivasyonumuzu olumlu etkilerken bunlara ihtimam göstermemek motivasyonumuzu makûs etkileyebilmektedir.