Topluluklar halinde hayatını sürdürmeye alışkın insanoğlu için yalnızlık, pek ağır bir histir. Etrafınızda fizikî olarak beşerler bulunmasına karşın yaşayabildiğiniz bu his, kimi bazı hakikaten başka insanların yokluğunda ortaya çıkabilir. Bu hissin tahammül edebilmesi güç bir his olmasının temel sebeplerinden biri, o anda zihninizin derinliklerinden gelen ve kendinizi sorgulamanıza niye olan değersizlik, yetersizlik, sevilemezlik inançlarınızın ortaya çıkmasıdır. Aslında yalnızlığı berbat kılan şey o anda yalnız kalmanız değildir, yalnızlığa yüklediğiniz mana ve sizde tetiklediği hislerdir. Pekala bu tetiklenen hislerle nasıl baş edeceksiniz? Buradaki en hoş şey aslında hislerle baş etmek için uğraşmanın gerekli olmadığıdır. Lakin şahıslar, daha evvel bu histe kalmayı, onu deneyimlemeyi çeşitli sebeplerle (ihmal, istismar, yanlış ebeveyn tavırları, maharet eksikliği vb.) öğrenemedilerse, bu histen daima olarak kaçmaya, ona bu duyguyu hissettirecek durum ve bireylerden kaçınmaya çalışırlar. Bu kaçma ve kaçınma davranışları ise yalnızlık hissinin verdiği o rahatsızlık hissini deneyimlemeyi erteler ve kişi duyguyu deneyimlemedikçe zihni “yalnızlığa” dair felaket senaryoları üretmeye devam eder. Zihin, “Hep yalnız kalacaksın.” “Kimse seni sevmiyor.” “Bak bir arkadaşın bile aramadı.” “Yalnız öleceksin, ölsen öldüğünü bile kim bilir kaç gün daha sonra farkederler” “Herkes arkadaşları, ailesi ile birlikte bir sen beceremedin şu işi.” üzere cümleleri yine eder durur. Bu kısır döngü içerisindeki kişi bir yandan yalnızlıktan kaçarken bir yandan da davranışları ile kendini yalnız kalacağı durumlara iter ki aslında zihninin söylemiş olduği şeyleri davranışları ile doğrular. Şahıslar bu örüntüyü devam ettirirken birçok vakit ya bunun farkında değillerdir ya da farkındalardır fakat bununla nasıl baş edeceğini bilemezler. Tam bu noktada bizler şahısların bu fikir, his ve davranış süreçlerini farkedip bir sistematik çerçevesinde formülize edilmesini, yani kademeli olarak kaçtığı ve kaçındığı davranışların tespiti, davranışa niye olan rahatsız edici kanıların bulunması ve histe kalmanın iyileştiricinin gösterilmesi konusunda çalışmalar yaparız. Tabiki birçok vakit tek problem yalnızlığa tahammülsüzlük değildir, kişi verdiği hikayede yaşadığı çocukluk travmalarından, idealize ettiği benliği ile gerçek benliği içindeki farklılıklardan, ailesi, eşi, yakın arkadaşları ve iş arkadaşları ile yaşadığı sorunlardan de bahseder. Bizler kimi bazı tüm bu anlatılanları geniş bir pencereden kimi bazı minik bir anı mikroskop altında inceleriz. “İlişkilerde bozulur, alakalarda iyileşiriz.” kelamı şahısların birtakım sıkıntılarını çözerken tek başlarına kâfi olamayacağını, bir öteki beşerle kurulan bağlantı sonucunda ilerleme kaydedebileceğinizi gösterir. Nereden başlamanız gerektiğinin, bu uzun soluklu seyahate kiminle başlayacağınızın seçimi büsbütün sizin elinizde. Siz kâfi ki değişmeye niyet edin.