Dünyadaki servetin yüzde 82’si, nüfusun yalnızca yüzde 1’ini oluşturan global sermaye monopollerinin cebinde dönüyor.
Bu durumda geriye kalan yüzde 18 lik hisse için dünyanın yüzde 99′ u rekabet ortasında diyebiliriz , yani kırıntıları kapışmakla meşgul…
Ki son senelerda o kırıntıları da piyasadan çekmeye başladılar, geriye yalnızca hayaller kaldı, o hayaller de sizin kendi hayalleriniz değil sakın havaya girmeyin, hayalini kurduğunuz şeyler aslında temelde sahip olmanız gereken şeyler, pekala bu eksikliği kim yaratıyor! niye ve neyden yoksun bırakılıyorsunuz!
Günümüzde globalleşme, globalizm ismi altında ısıtılıp bir daha yedirilen kapitalizm, ismi üstünde yani sermaye, sermayecilik…; 17. Yy sonu, 18yy başı yaşanan, İngiltere temelli başlayan sanayi ihtilali, maalesef sömürü ve köle tertibini de yanında getirdi.
Alışılmış ki ilerlemek ve gelişmek insanın tabiatında var, yoksa koca koca kayaları yonta yonta o tekerlekler niye yapıldı… Natürel ki bu gelişmeler yaşanmalı, lakin bu gücün insan emeğini sömürü haline gelmesi ve monopole toplanması ;… İşte konumuz bu…
Bu gelişmelerden geri kalmak ise sömürülmeye yer hazırlayan birinci sebeptir. Ortadoğu ülkelerinin şu anki “Bi cacık olmaz” durumunun da açıklaması bu sebeptendir , global sermayeden hissesini almakta geciken Ortadoğu ülkeleri, dünya piyasasında hiç bir vakit kelam sahibi olma hakkına da erişememiştir, matbaayı kabul etmemekle başlayan bu zihniyet, fakat 1900 lü yılların sonunda uyanmış, lakin iş işten de geçmiştir,
Yönetmen değil figüran roller için yer arayan ülkem ise, kendini seksenlerde verilen finansal umut bombardımanıyla başrolde sanırken, milenyumla birlikte dublör oyuncu olduğuna uyanmaya başlamıştır, aslına bakarsanız 200 yıl daha sonra global sermayeden hisse edinme uğraşında, yüzde 18′ in ne kadarı hissemize düşer bir düşünün… Yüzde 82 aslına bakarsan matbaa vakti paylaşılmıştı bile!
1900’ lü yılların başıydı, hala geç değildi, bir atak geldi emperyalizme baş tutan, sömürü ve köle nizamına alternatif “insan odaklı endüstrileşme modelini” de yaratan Mustafa Kemal Atatürk tarafınca…
Tabii ki dünyanın gelişmeninin gerisinde kalmak kabul edilemezdi , ama bu gelişmenin de bir köle ve sömürü nizamına dönüşmesi batının bilakis kural değildi. Atatürk Kurduğu fabrikalarda kreş, emzirme odaları, tiyatro, kitaplık ve sinema salonu, müzik odası, hastane ve spor alanı alanlarını da ekleyerek, beşere “üretirken tükenme” değil “hakettiği üzere gelişme fırsatı” da vermiştir . Yalnızca inhisarın, gelişmesini değil, insanın da gelişmenini ön plana almıştır Atatürk…
Peki daha sonra ne oldu ; ben şu anda esasen özelleşmeyen yani küreselleşmeyen bir fabrika yahut üretim merkezi nazaranmiyorum, hatta beşerler küreselleşti! fabrikada tiyatro salonu mu!? tuvalete bile kartla ve müddetli gidilen bir sistemden bahsediyoruz şu an … Nereden nereyeeee…
,,,,,Gelelim bu halin alakalar üzerine yansımasına …
Capital yani sermaye, capitalizm ise *sermayecilik demek : *sermayenin özele ilişkin olması durumu, feodalizmden daha sonra pek bir alımlı gelen umutlar dünyası… *Sermayenin ise herşey hatta insan bile olduğu sistem… Az maliyet yüksek gelir, az maliyet için her yol mübahtır başlıklı şuur düzeyi, orantısız rekabet, yüksek kar, kelamda ekonomik özgürlüğü olan halk, asosyal kişiselleşme akımı ( tek tek avlaması daha kolaydır çünkü), mülkiyet sahibi olma hakkı(ağza bir parmak bal çalmak…), ortasında yüzerken büyük balığın küçük balığı yuttuğu o okyanusu bile kurutan kapitalizm, “kendi kendinin yokedicisi”, günümüzde globalleşme ismi altında ısıtılıp süslenip tekrar sunulan hap…
niçin şu an iliklerimize kadar bu sistemi rahatsızca hissediyoruz, hiç olmadığı kadar tartısı altında eziliyoruz… Ruhumuzun acısını bir daha reklam piyasasının eserleriyle ilgileriyle gidermeye çalışıyoruz, yani cellattan medet umuyoruz… ?! Zira şu an aksini, öteki türlüsünü bilemeyen bir jenerasyonun çoğunluğu var heryerde,,,30’larda da kapitalist sistem vardı lakin artık kapitalizm artı(+) bu sistemin yetiştirdikleri de var; direkt sistemin içine doğup büyüyenler var… Her şeye karşın önce öteki türlüsü için direnen romantik, idealist, sosyalist bir kitle varken artık ise kapitalizm artı uyumlu kitle çoğunluğu var yani ruhta hissedilen o baskı, bunaltı bu ağır kitlenin sayıca tartısının daha da artmış olmasının tesirinden kaynaklı …
Sevgiden mahrum her şeyin alışveriş olduğu, kar emelli ilgiler artık doğal zira öbür türlüsünü görmedi bu gençler ve ezber bozmadan, kelamda bireyselleşip özgürleşerek, aslında bencilleşerek üretmeden sunulanı tüketerek içlerindeki boşluğu doldurmaya çalışan apolitik bir kitleyle yaşıyoruz artık… Marx’ın sevdiğim bir kelamı var “özel mülkiyetin hükümran olduğu bir toplumda insan münasebeti ve bayan erkek alakası de alış verişten öteye gitmez” der…Gitmez doğal,,, ruhtan, özden, kalplerin ısınıp yoldaş olmasından bahsetmek fantastik bir sinema senaryosu üzere artık gişesi yerlerde… E arz talep sıkıntısı sonuçta, günümüz ortamı da aslına bakarsanız özgür piyasa(!)
Mevzuya uygun sinema teklifim ise tam bir klasik : “Modern vakit içinder” ; ( Şarlo) Charlie Chaplin’ in direktörü olduğu ve başrolünde de kendisinin oynadığı 1936 üretimli romantik güldürü sineması…1929 küresel ekonomik kriz periyodunu kara güldürü üslubuyla harika işleyen akıllardan çıkmayacak bir başyapıt… “ The Great Dictator”, “ City Lights” ve “ The Kid” ise bonus sinema tekliflerim olsun bir daha Şarlo ‘ dan… Düzgün Seyirler…
Bu durumda geriye kalan yüzde 18 lik hisse için dünyanın yüzde 99′ u rekabet ortasında diyebiliriz , yani kırıntıları kapışmakla meşgul…
Ki son senelerda o kırıntıları da piyasadan çekmeye başladılar, geriye yalnızca hayaller kaldı, o hayaller de sizin kendi hayalleriniz değil sakın havaya girmeyin, hayalini kurduğunuz şeyler aslında temelde sahip olmanız gereken şeyler, pekala bu eksikliği kim yaratıyor! niye ve neyden yoksun bırakılıyorsunuz!
Günümüzde globalleşme, globalizm ismi altında ısıtılıp bir daha yedirilen kapitalizm, ismi üstünde yani sermaye, sermayecilik…; 17. Yy sonu, 18yy başı yaşanan, İngiltere temelli başlayan sanayi ihtilali, maalesef sömürü ve köle tertibini de yanında getirdi.
Alışılmış ki ilerlemek ve gelişmek insanın tabiatında var, yoksa koca koca kayaları yonta yonta o tekerlekler niye yapıldı… Natürel ki bu gelişmeler yaşanmalı, lakin bu gücün insan emeğini sömürü haline gelmesi ve monopole toplanması ;… İşte konumuz bu…
Bu gelişmelerden geri kalmak ise sömürülmeye yer hazırlayan birinci sebeptir. Ortadoğu ülkelerinin şu anki “Bi cacık olmaz” durumunun da açıklaması bu sebeptendir , global sermayeden hissesini almakta geciken Ortadoğu ülkeleri, dünya piyasasında hiç bir vakit kelam sahibi olma hakkına da erişememiştir, matbaayı kabul etmemekle başlayan bu zihniyet, fakat 1900 lü yılların sonunda uyanmış, lakin iş işten de geçmiştir,
Yönetmen değil figüran roller için yer arayan ülkem ise, kendini seksenlerde verilen finansal umut bombardımanıyla başrolde sanırken, milenyumla birlikte dublör oyuncu olduğuna uyanmaya başlamıştır, aslına bakarsanız 200 yıl daha sonra global sermayeden hisse edinme uğraşında, yüzde 18′ in ne kadarı hissemize düşer bir düşünün… Yüzde 82 aslına bakarsan matbaa vakti paylaşılmıştı bile!
1900’ lü yılların başıydı, hala geç değildi, bir atak geldi emperyalizme baş tutan, sömürü ve köle nizamına alternatif “insan odaklı endüstrileşme modelini” de yaratan Mustafa Kemal Atatürk tarafınca…
Tabii ki dünyanın gelişmeninin gerisinde kalmak kabul edilemezdi , ama bu gelişmenin de bir köle ve sömürü nizamına dönüşmesi batının bilakis kural değildi. Atatürk Kurduğu fabrikalarda kreş, emzirme odaları, tiyatro, kitaplık ve sinema salonu, müzik odası, hastane ve spor alanı alanlarını da ekleyerek, beşere “üretirken tükenme” değil “hakettiği üzere gelişme fırsatı” da vermiştir . Yalnızca inhisarın, gelişmesini değil, insanın da gelişmenini ön plana almıştır Atatürk…
Peki daha sonra ne oldu ; ben şu anda esasen özelleşmeyen yani küreselleşmeyen bir fabrika yahut üretim merkezi nazaranmiyorum, hatta beşerler küreselleşti! fabrikada tiyatro salonu mu!? tuvalete bile kartla ve müddetli gidilen bir sistemden bahsediyoruz şu an … Nereden nereyeeee…
,,,,,Gelelim bu halin alakalar üzerine yansımasına …
Capital yani sermaye, capitalizm ise *sermayecilik demek : *sermayenin özele ilişkin olması durumu, feodalizmden daha sonra pek bir alımlı gelen umutlar dünyası… *Sermayenin ise herşey hatta insan bile olduğu sistem… Az maliyet yüksek gelir, az maliyet için her yol mübahtır başlıklı şuur düzeyi, orantısız rekabet, yüksek kar, kelamda ekonomik özgürlüğü olan halk, asosyal kişiselleşme akımı ( tek tek avlaması daha kolaydır çünkü), mülkiyet sahibi olma hakkı(ağza bir parmak bal çalmak…), ortasında yüzerken büyük balığın küçük balığı yuttuğu o okyanusu bile kurutan kapitalizm, “kendi kendinin yokedicisi”, günümüzde globalleşme ismi altında ısıtılıp süslenip tekrar sunulan hap…
niçin şu an iliklerimize kadar bu sistemi rahatsızca hissediyoruz, hiç olmadığı kadar tartısı altında eziliyoruz… Ruhumuzun acısını bir daha reklam piyasasının eserleriyle ilgileriyle gidermeye çalışıyoruz, yani cellattan medet umuyoruz… ?! Zira şu an aksini, öteki türlüsünü bilemeyen bir jenerasyonun çoğunluğu var heryerde,,,30’larda da kapitalist sistem vardı lakin artık kapitalizm artı(+) bu sistemin yetiştirdikleri de var; direkt sistemin içine doğup büyüyenler var… Her şeye karşın önce öteki türlüsü için direnen romantik, idealist, sosyalist bir kitle varken artık ise kapitalizm artı uyumlu kitle çoğunluğu var yani ruhta hissedilen o baskı, bunaltı bu ağır kitlenin sayıca tartısının daha da artmış olmasının tesirinden kaynaklı …
Sevgiden mahrum her şeyin alışveriş olduğu, kar emelli ilgiler artık doğal zira öbür türlüsünü görmedi bu gençler ve ezber bozmadan, kelamda bireyselleşip özgürleşerek, aslında bencilleşerek üretmeden sunulanı tüketerek içlerindeki boşluğu doldurmaya çalışan apolitik bir kitleyle yaşıyoruz artık… Marx’ın sevdiğim bir kelamı var “özel mülkiyetin hükümran olduğu bir toplumda insan münasebeti ve bayan erkek alakası de alış verişten öteye gitmez” der…Gitmez doğal,,, ruhtan, özden, kalplerin ısınıp yoldaş olmasından bahsetmek fantastik bir sinema senaryosu üzere artık gişesi yerlerde… E arz talep sıkıntısı sonuçta, günümüz ortamı da aslına bakarsanız özgür piyasa(!)
Mevzuya uygun sinema teklifim ise tam bir klasik : “Modern vakit içinder” ; ( Şarlo) Charlie Chaplin’ in direktörü olduğu ve başrolünde de kendisinin oynadığı 1936 üretimli romantik güldürü sineması…1929 küresel ekonomik kriz periyodunu kara güldürü üslubuyla harika işleyen akıllardan çıkmayacak bir başyapıt… “ The Great Dictator”, “ City Lights” ve “ The Kid” ise bonus sinema tekliflerim olsun bir daha Şarlo ‘ dan… Düzgün Seyirler…