Empati; çoğumuzun işittiği, kendince anlamlandırdığı ve hayatına adapte ettiği bir kavramdır. Empati sözcüğünü duyduğumuzda aklımıza birinci gelen açıklama; kendini oburunun yerine koymak oluyor. Pekala empati kurabilmek bu kadar sıradan bir aksiyon midir?
Birden fazla vakit empati yaptığımızı düşünerek kendi görüşlerimizle, kendi ideolojimizle ya da anlayışımızla muhatabımızın ismine fikirler sunuyor ya da zihnimizde yargılıyoruz. Yani ; evet kendimi onun yerine koydum ve ben bu biçimde yapmazdım yahut ben bu biçimde yapardım diyebiliyoruz. Bunun da empatik bir yaklaşım olduğuna kendimizi inandırabiliyoruz. olağan olarak empatiyi açıklamak ve empatik bir insan olabilmek bu kadar sıradan değildir. hem de empatinin sıkça karıştırıldığı iki kavram vardır; bunlar “sempati” ve “duygu bulaşması”. Sempati; bir oburunun ortasında bulunduğu ya da başından geçen bir durum için üzülme ve kişinin kendini daha uygun hissetmesini sağlamaya yönelik davranışlarda bulunma istemi olarak açıklanabilir.
His bulaşması ise bilinçaltı ve otomatik olarak diğer bir kişinin duygusal durumunu taklit etmeye başlamak ve bu hislerin kendisinde de ortaya çıkmalarına yol açmaktır. Tıpkı dizi izleyen bir büyükannenin kendini dizi karakteriyle bütünleştirip o ağlarken ağlayıp gülerken gülmesi üzeredir. Empatiyle bu manada farklıdırlar zira empati şuurlu bir olaydır ve empati kuran kişi anladığı hislerin başka şahsa ilişkin olduğunu farkındadır. Bunları kendi duygularıymış üzere algılamaz.
Empati; bir kişinin kendisini his ve kanılarından soyutlayarak bir oburunun inançlarını, dileklerini ve bilhassa hislerini farkına varabilme ve anlayabilme yeteneğidir . Kişi karşısındakini o kadar uygun anlar ki onun üzere hissetmeye başlar, kendini onunla özdeşleştirir. Tam olarak gelişmiş bir empati kurabilmek için kişinin karşısındakinin duygusal durumunu anlamaktan daha fazla şey yapması gerekir.
Empatik bir insan olabilmek için neler yapılabilir?
•ilk vakit içinderda hisler genelde bir nesneye ya da olaya yönelik olduğundan empati kuran kişi bu durumun ya da nesnenin ne olduğunu anlamalıdır.
•sonrasındasında, kişinin ortasında bulunduğu his durumunun bu nesneyi algılamasında ne tıp bir tesiri olduğunu belirlemelidir.
•Son olarak da bedensel olarak neler hissettiğini fark etmeli ve bütün bunları bir ortaya getirerek karşısındaki kişinin bakış açısını ve ortasında bulunduğu his durumunu tahlil edebilmelidir
Buna ek olarak!
Kişinin birinci vakit içinderda kendi hislerine ağırlaşmasını sağlamak bu biçimdece kişi hangi hislerin hangi durumlarla bağlı olduğunu daha yeterli anlamaya başlar. Kişinin kendi ve başkaları içindeki benzerliklere odaklanmasını sağlamak Role bürünme , rol yapma çalışmaları Kişinin farklı perspektiflerden bakabilmesini ve açık fikirli olabilmesini sağlar, sorunlara yüzeysel tahliller getirmeyi ve inanç katılığını mahzurlar, bilişsel ve şahsi esneklik kazandırır.
Oburlarının bakış açısını hayal etmeye ve algılamaya çalışmak üzerine devamlı ve yeniden yine pratik yapmak, duygusal olarak uyarıcı bir olaya maruz kalmak, bu sayede kişi birebir uyarıcıyla etkileşimde bulunmuş kişinin ortasında bulunduğu durumu daha âlâ anlayabilmesini sağlayacaktır.
Birden fazla vakit empati yaptığımızı düşünerek kendi görüşlerimizle, kendi ideolojimizle ya da anlayışımızla muhatabımızın ismine fikirler sunuyor ya da zihnimizde yargılıyoruz. Yani ; evet kendimi onun yerine koydum ve ben bu biçimde yapmazdım yahut ben bu biçimde yapardım diyebiliyoruz. Bunun da empatik bir yaklaşım olduğuna kendimizi inandırabiliyoruz. olağan olarak empatiyi açıklamak ve empatik bir insan olabilmek bu kadar sıradan değildir. hem de empatinin sıkça karıştırıldığı iki kavram vardır; bunlar “sempati” ve “duygu bulaşması”. Sempati; bir oburunun ortasında bulunduğu ya da başından geçen bir durum için üzülme ve kişinin kendini daha uygun hissetmesini sağlamaya yönelik davranışlarda bulunma istemi olarak açıklanabilir.
His bulaşması ise bilinçaltı ve otomatik olarak diğer bir kişinin duygusal durumunu taklit etmeye başlamak ve bu hislerin kendisinde de ortaya çıkmalarına yol açmaktır. Tıpkı dizi izleyen bir büyükannenin kendini dizi karakteriyle bütünleştirip o ağlarken ağlayıp gülerken gülmesi üzeredir. Empatiyle bu manada farklıdırlar zira empati şuurlu bir olaydır ve empati kuran kişi anladığı hislerin başka şahsa ilişkin olduğunu farkındadır. Bunları kendi duygularıymış üzere algılamaz.
Empati; bir kişinin kendisini his ve kanılarından soyutlayarak bir oburunun inançlarını, dileklerini ve bilhassa hislerini farkına varabilme ve anlayabilme yeteneğidir . Kişi karşısındakini o kadar uygun anlar ki onun üzere hissetmeye başlar, kendini onunla özdeşleştirir. Tam olarak gelişmiş bir empati kurabilmek için kişinin karşısındakinin duygusal durumunu anlamaktan daha fazla şey yapması gerekir.
Empatik bir insan olabilmek için neler yapılabilir?
•ilk vakit içinderda hisler genelde bir nesneye ya da olaya yönelik olduğundan empati kuran kişi bu durumun ya da nesnenin ne olduğunu anlamalıdır.
•sonrasındasında, kişinin ortasında bulunduğu his durumunun bu nesneyi algılamasında ne tıp bir tesiri olduğunu belirlemelidir.
•Son olarak da bedensel olarak neler hissettiğini fark etmeli ve bütün bunları bir ortaya getirerek karşısındaki kişinin bakış açısını ve ortasında bulunduğu his durumunu tahlil edebilmelidir
Buna ek olarak!
Kişinin birinci vakit içinderda kendi hislerine ağırlaşmasını sağlamak bu biçimdece kişi hangi hislerin hangi durumlarla bağlı olduğunu daha yeterli anlamaya başlar. Kişinin kendi ve başkaları içindeki benzerliklere odaklanmasını sağlamak Role bürünme , rol yapma çalışmaları Kişinin farklı perspektiflerden bakabilmesini ve açık fikirli olabilmesini sağlar, sorunlara yüzeysel tahliller getirmeyi ve inanç katılığını mahzurlar, bilişsel ve şahsi esneklik kazandırır.
Oburlarının bakış açısını hayal etmeye ve algılamaya çalışmak üzerine devamlı ve yeniden yine pratik yapmak, duygusal olarak uyarıcı bir olaya maruz kalmak, bu sayede kişi birebir uyarıcıyla etkileşimde bulunmuş kişinin ortasında bulunduğu durumu daha âlâ anlayabilmesini sağlayacaktır.