“ Daha evvel hiç sizin de hayatınızda işler yolunda gitmez iken dostunuzın kederini saatlerce dinlediğiniz oldu mu? Ya da onun anlattığı bir duruma kendiniz hayatışsınız üzere üzüldüğünüz? Onun için içli içli ağladığınız oldu mu? Yahut öbürleri dalga geçebilir diye dinlemediğiniz bir müzik? Yarın epeyce değerli bir sınavınız varken dostunuza yardım etmeye gittiğiniz oldu mu? bu biçimde gelin Çok Empati Sendromunu bir arada tanıyalım.”
Çok Empati Sendromu, kişinin daima olarak diğerlerinin his ve fikirlerine öncelik vermesi, hatta kendi ömrüne da diğerlerine uygun olarak şekillendirmesidir. Çok Empati Sendromuna sahip birey kendi kanılarını, hislerini ve yararını ikinci planda fiyat. Birey, özel ömrüne ilişkin kararları dahi diğer insanların bakış açısı ile kararlar almaya ihtimam gösterir. Kendi hayatının kahramanı olmaktan çok etrafına öncelik verir.
Çok Empati sendromuna sahip bireyin sahip oldu muhakkak başlı fikir kalıpları ve korkuları vardır. Bu kalıplardan kimileri toplumda sıkça duyduğumuz “El alem ne der?” ya da “Başkaları ne düşünür?” üzere telaffuzlarla birebir birebirdir. Bu sendromda bireylere ilişkin temel korku başları tarafınca sert, anlayıştan mahrum, bencil biri olarak algılanmaktır. Özel hayatlarına ilişkin davranışlarda da ayıplanmaktan son derece endişe duyarlar. Bu telaş onlar için o kadar ağırdır ki, hayatlarının akışını değiştirebilir.
Çok empati sendromuna sahip bireyler etrafları tarafınca ekseriyetle epey kibar, yardım sever, fedakar olarak isimlendirilir. Bu adlandırılmada kişinin kendi benliğini yok sayarak dış çevreyi elde tutması büyük rol oynar. Şahsa atfedilen bu sıfatlar kişinin dertlerinden duyduğu rahatsızlığı her ne kadar azaltır üzere görünse de aslında bir o kadar da besleyici bir öge olarak da karşımıza çıkmaktadır. Zira kişi dış etrafta oluşturmuş bulduğu algının korunması için ekstra bir gayret sarf etmek mecburiyetinde hissetmeye başlayacaktır. Bu durum vakit içinde kişinin memnuniyetinin azalmasına, fiziken ve ruhen önemli yorgunluklara beraberinde mutsuzluğa yol açacaktır.
Çok Empati Sendromuna sahip bireyler bu sendromu çocuklarına da yansıtabilir. Çocuklar denetim ve baskı ile büyüyebilir. Çocuklardan daha dikkatli hareket etmeleri, oburlarının çıkarlarını önde tutmaları istenebilir. Bu durum ya bağlantılarını zedeleyebilir ya da çocuğun da gelecekte birebir sendroma sahip bulunmasına niye olabilir.
Çok Empati Sendromuna sahip bireylere birtakım teklifler iletmek istiyorum. Bunlardan birincisi hayat sıralamamızda kendimize öncelik vermenin bencillik olmadığıdır. Uçaklarda hostesler tarafınca bizlere bugüne kadar yapılmış bir anons üzerinden bunu örneklendirmek isterim. “Oksijen maskenizi lütfilk evvel kendinize akabinde çocuğunuza takın.” Zira birine yardım edebilmenin ön şartı evvel bireyin kendisinin sağlıklı keyifli ve huzurlu olmasıdır. Bu bencillik değil tersine bireye sağlayabileceğiniz yararın kalitesini arttırarak bir daha ona sağladığınız bir yardımdır. birebir vakitte ömrünüz size aittir. Nasıl ki başardığınız bir durumdan daha sonra övünebiliyorsak başarısızlıklarımızın da sorumluluğunu üstlenmeliyiz. Ama öbürleri onaylamaz diye verdiğimiz bir karar şayet başarısızlık ile sonuçlanırsa bunun sorumluluğunu üstlenmek, sizler için kendi sonucunızı verebilmekten daha sıkıntı olmaz mıydı?
Çok Empati Sendromu, kişinin daima olarak diğerlerinin his ve fikirlerine öncelik vermesi, hatta kendi ömrüne da diğerlerine uygun olarak şekillendirmesidir. Çok Empati Sendromuna sahip birey kendi kanılarını, hislerini ve yararını ikinci planda fiyat. Birey, özel ömrüne ilişkin kararları dahi diğer insanların bakış açısı ile kararlar almaya ihtimam gösterir. Kendi hayatının kahramanı olmaktan çok etrafına öncelik verir.
Çok Empati sendromuna sahip bireyin sahip oldu muhakkak başlı fikir kalıpları ve korkuları vardır. Bu kalıplardan kimileri toplumda sıkça duyduğumuz “El alem ne der?” ya da “Başkaları ne düşünür?” üzere telaffuzlarla birebir birebirdir. Bu sendromda bireylere ilişkin temel korku başları tarafınca sert, anlayıştan mahrum, bencil biri olarak algılanmaktır. Özel hayatlarına ilişkin davranışlarda da ayıplanmaktan son derece endişe duyarlar. Bu telaş onlar için o kadar ağırdır ki, hayatlarının akışını değiştirebilir.
Çok empati sendromuna sahip bireyler etrafları tarafınca ekseriyetle epey kibar, yardım sever, fedakar olarak isimlendirilir. Bu adlandırılmada kişinin kendi benliğini yok sayarak dış çevreyi elde tutması büyük rol oynar. Şahsa atfedilen bu sıfatlar kişinin dertlerinden duyduğu rahatsızlığı her ne kadar azaltır üzere görünse de aslında bir o kadar da besleyici bir öge olarak da karşımıza çıkmaktadır. Zira kişi dış etrafta oluşturmuş bulduğu algının korunması için ekstra bir gayret sarf etmek mecburiyetinde hissetmeye başlayacaktır. Bu durum vakit içinde kişinin memnuniyetinin azalmasına, fiziken ve ruhen önemli yorgunluklara beraberinde mutsuzluğa yol açacaktır.
Çok Empati Sendromuna sahip bireyler bu sendromu çocuklarına da yansıtabilir. Çocuklar denetim ve baskı ile büyüyebilir. Çocuklardan daha dikkatli hareket etmeleri, oburlarının çıkarlarını önde tutmaları istenebilir. Bu durum ya bağlantılarını zedeleyebilir ya da çocuğun da gelecekte birebir sendroma sahip bulunmasına niye olabilir.
Çok Empati Sendromuna sahip bireylere birtakım teklifler iletmek istiyorum. Bunlardan birincisi hayat sıralamamızda kendimize öncelik vermenin bencillik olmadığıdır. Uçaklarda hostesler tarafınca bizlere bugüne kadar yapılmış bir anons üzerinden bunu örneklendirmek isterim. “Oksijen maskenizi lütfilk evvel kendinize akabinde çocuğunuza takın.” Zira birine yardım edebilmenin ön şartı evvel bireyin kendisinin sağlıklı keyifli ve huzurlu olmasıdır. Bu bencillik değil tersine bireye sağlayabileceğiniz yararın kalitesini arttırarak bir daha ona sağladığınız bir yardımdır. birebir vakitte ömrünüz size aittir. Nasıl ki başardığınız bir durumdan daha sonra övünebiliyorsak başarısızlıklarımızın da sorumluluğunu üstlenmeliyiz. Ama öbürleri onaylamaz diye verdiğimiz bir karar şayet başarısızlık ile sonuçlanırsa bunun sorumluluğunu üstlenmek, sizler için kendi sonucunızı verebilmekten daha sıkıntı olmaz mıydı?