Psikolojik olarak travmatik tesir yaratan olaylar hakkında konuşmak yetişkinler için olduğu kadar çocuklar için de zordur. Çocuğunuzun negatif bir hayat hadiseden etkilendiğini (travmatik olsun ya da olmasın) düşünüyorsanız çocuğunuzla bağlantıya geçerken sizlere yardımcı olabilecek bir ekip tekliflerimiz olacak.
Neler yapabilirsiniz?
Neler yapabilirsiniz?
Samimi biçimde, sevgi ve şefkatle yaklaşın
Yaşanan olayın çocuğunuzun kabahati olmadığını bilmesini sağlayın
Konu hassas ise, konuşmanızın bölünmeyeceği sakin bir ortamda konuşmayı tercih edin, konuşma esnasında yan yana, aranızda hayli uzaklık ya da eşya (masa gibi) olmayacak biçimde oturun
Her vakit kendisini konuşarak tabir edemeyebilir. bu biçimde bir durumda yazarak yahut resmederek anlatmasına teşvik edin
Üzülmesine, kendisini mutsuz hissetmesine müsaade edin. Ağlamak istiyorsa pürüz olmayın, durdurmayın
Travmatik olay devam eden bir müddetç ise (mesela pandemi) olay hakkında daima olarak gelen yeni ayrıntıları çocuğunuz anlamlandıramayabilir. yinelayıcı biçimde gelen, sağlıklı olmayan bilgilerden çocuğunuzu koruyun, uzak tutun.
Uyku sorunu çekiyorsa bir süre ışık ile uyumasına müsaade edebilir, o uyuyana kadar odasında kalabilirsiniz. Uykusunda bozulmalar korkmalar olabilir, şayet isterse uyuyana kadar yanında yatılabilir, yaş kümesine bağlı olarak sen uyuduktan daha sonra ben kendi yatağıma gideceğim diye belirtebilirsiniz.
Travmatik olay daha sonrası denetim duygusu zedeleyebilir. Çocuğunuzun denetim hissini geri kazanabilmesi için günlük hayatta kararlar vermesine müsaade edebilirsiniz (örn; akşam yemeğinin ne olacağı, kıyafet yahut ayakkabılarını seçmek üzere.)
Olay öncesindeki rutinlerinize devam edin. (Uyku öncesi kitap okuma, birlikte yemek yemek, sinema geceleri, oyun oynamak gibi)
Kendinizi çaresiz hissettiğinizde, üstesinden gelemeyeceğinizi düşündüğünüzde ya da çocuğunuzda ağır davranış ve/veya his değişiklikleri gözlemlediğiniz uzmana danışın.
Çocuğunuzdan kuvvetli ve gözü pek olmasını beklemeyin. Negatif bir hayat olayı daha sonrasında hüzünlü ve mutsuz olmak olağandır.
Konu hakkında çocuğunuzla tartışmayın, çocuğunuzu konuşmaya zorlamayın, yönlendirici yahut merakınızı gidermek maksatlı sorular sormayın.
Yaşanılan olayı diğerlerine anlatmanız gerekiyorsa, bunu çocuğunuza söyleyin. ‘Bu olayı öğretmeninle paylaşmam gerekiyor zira … ?’ üzere.
Çocuğunuz ağır hisler yaşarken sinirlenmeyin, abartılı bir biçimde ağlamaya, bağırmaya başlamayın. Ebeveynlerin travmatik olaya verdiği yansılar çocukların üzerinde kuvvetli tesirlere sahiptir. Abartılı reaksiyonlar çocuğunuzun gerilim düzeyinin artmasına sebep olabilir.
Gece ıslatmaları, parmak emme üzere olağanın haricinde davranışlara sonlanarak yahut fazlaca üzülerek yüksek yansılar vermeyin.