Ergenlik periyodu ebeveynleri en çok zorlayan periyotlardan biridir. Artık o, ne çocuktur ne de yetişkin..
Artık çocuğumuzu tanımakta zorlanırız. Çok alınganlaşır, odalarına kapanırlar; özgür olmak istediklerini haykırır, kapılarını kilitlerler; gitgide özerklik kazanırlar ancak organize olma konusunda pek maharetli değillerdir; bir bahis hakkında çok bilgece akıl yürütürler, ancak öbür bir mevzuda sorumsuz ve tutarsız davranırlar.
Anne baba bakımına muhtaç oldukları periyot sona ermiştir. Artık kendimizi onları koruyup kollamaya, parka götürmeye adadığımız yıllar geride kalmıştır. Geçmişte çok ilgi görürken artık göz gerisi edilmek beşere sıkıntı gelir.
Bize olan bağımlılık devri son bulsa da, egenler onlar için oluşturduğumuz güvenlik ağına gereksinim duyarlar. Biz fizikî ve manevi olarak yanlarında bulunmazsak paniğe kapılırlar. Bu muhtaçlıklarını bize göstermek istemezler. Hatta öncelikli olan arkadaşlarıdır. Lakin; çocuklarımızın bizi bu türlü reddedişini şahsi algılamamamız gerekir; değerli olan aramızdaki münasebettir.
Aile içerisinde ortaklaşa oynanan oyun turnuvaları, aile sofralarında düzenlenen ve aile bireylerinin baş dağıtmasını sağlayan yaratıcılığa dayalı yarışlar, birlikte yapılan sportif faaliyetler üzere nizamlı gerçekleştirilen aile içi etkinlikler ister ergenlik ister yetişkinlik periyodunda olsun çocuğumuzla kurduğumuz bağı güçlendirmemizi sağlar.
Programımızı çocuklarımızın hepsiyle farklı başka, baş başa vakit geçirebileceğimiz biçimde ayarlamaya çalışmalıyız. Üstelik yalnızca fizikî olarak değil, her manasıyla yanlarında olarak hem sevgimizi gösterebilir tıpkı vakitte onların bize duyduğu sevgiyi hissedebiliriz.
Ergenlik devrindeki çocuğumuzun kendi kimliğini bulmaya çalışırken estirdiği fırtınalara göğüs germenin ve bu periyodu en az hasarla atlatabilmenin tahminen de tek anahtarı sevgidir. Sevgimizi göstermenin de en hoş yolu karşılarında durmak yerine yanlarında olduğumuzu hissettirmektir
Sevmek için rastgele bir şey yapmaya gereksinimimiz yok; yalnızca yanlarında olmamız yeter!
Artık çocuğumuzu tanımakta zorlanırız. Çok alınganlaşır, odalarına kapanırlar; özgür olmak istediklerini haykırır, kapılarını kilitlerler; gitgide özerklik kazanırlar ancak organize olma konusunda pek maharetli değillerdir; bir bahis hakkında çok bilgece akıl yürütürler, ancak öbür bir mevzuda sorumsuz ve tutarsız davranırlar.
Anne baba bakımına muhtaç oldukları periyot sona ermiştir. Artık kendimizi onları koruyup kollamaya, parka götürmeye adadığımız yıllar geride kalmıştır. Geçmişte çok ilgi görürken artık göz gerisi edilmek beşere sıkıntı gelir.
Bize olan bağımlılık devri son bulsa da, egenler onlar için oluşturduğumuz güvenlik ağına gereksinim duyarlar. Biz fizikî ve manevi olarak yanlarında bulunmazsak paniğe kapılırlar. Bu muhtaçlıklarını bize göstermek istemezler. Hatta öncelikli olan arkadaşlarıdır. Lakin; çocuklarımızın bizi bu türlü reddedişini şahsi algılamamamız gerekir; değerli olan aramızdaki münasebettir.
Aile içerisinde ortaklaşa oynanan oyun turnuvaları, aile sofralarında düzenlenen ve aile bireylerinin baş dağıtmasını sağlayan yaratıcılığa dayalı yarışlar, birlikte yapılan sportif faaliyetler üzere nizamlı gerçekleştirilen aile içi etkinlikler ister ergenlik ister yetişkinlik periyodunda olsun çocuğumuzla kurduğumuz bağı güçlendirmemizi sağlar.
Programımızı çocuklarımızın hepsiyle farklı başka, baş başa vakit geçirebileceğimiz biçimde ayarlamaya çalışmalıyız. Üstelik yalnızca fizikî olarak değil, her manasıyla yanlarında olarak hem sevgimizi gösterebilir tıpkı vakitte onların bize duyduğu sevgiyi hissedebiliriz.
Ergenlik devrindeki çocuğumuzun kendi kimliğini bulmaya çalışırken estirdiği fırtınalara göğüs germenin ve bu periyodu en az hasarla atlatabilmenin tahminen de tek anahtarı sevgidir. Sevgimizi göstermenin de en hoş yolu karşılarında durmak yerine yanlarında olduğumuzu hissettirmektir
Sevmek için rastgele bir şey yapmaya gereksinimimiz yok; yalnızca yanlarında olmamız yeter!