Borderline kişilik bozukluğu ile ilgili araştırmalar yapıyorsanız ve benim yazıma denk geldiyseniz öncelikli olarak bu yazıda DSM-V kriterlerini tek tek yazarak bir ders kitabı kısmı üzere bahsetmeyeceğimi bilmenizi isterim. Daha fazla, borderline kişilik bozukluğuna sahip bir kişinin dünyasına bakıp onun lisanından durumu özetlemeye çalışacağız.
“İçimde güya bir türlü dolduramadığım bir boşluk var. Birden fazla vakit niçinini anlatamıyorum aslına bakarsan kendimde anlamıyorum. Güya her anımı bir işle doldurmam gerekiyor. En ufak bir anımı kendimle geçiremiyorum, kendi kendimle kaldığımda içim şişiyor ve patlayacak üzere hissediyorum. Bende evdeysem daima sinema izliyorum, toplumsal medyada takılıyorum, sigaraya alkole vuruyorum kendimi falan. Daima yeni işler buluyorum, daha birini tamamlamadan bir diğerine geçiyorum. Her şeyi bir anda yapmak istiyorum. Programımda biraz boşluk kalsa rahatsızlık hissediyorum, kendimle baş başa kalacak olmam korkutuyor beni. Kendime güveniyorum aslında ancak insanlara güvenme konusunda o kadar da uygun olduğum söylenemez. Eşimin, çocuklarımın, arkadaşlarımın beni sevdiğine ve daima yanımda kalacaklarına inanmıyorum. İçimde büyüttüğüm o değersizlik, yetersizlik hisleri daima bana “Bir gün seni bırakıp gidecekler” diyor. kimi vakit bende tam buna uygun davranıyorum. Terk edilme kaygımı gizlemek için onlara kendilerini makus hissettiriyorum, bu biçimdece onlara fazlaca paha verdiğimi anlayamazlar güya hiç bağlanmıyormuş gitselerde üzülmezmişim üzere davranıyorum. Ani kararlar alıyorum, düşünmeden ve daha sonrasında pişmanlıklar yaşıyorum. Benim için ilgiler epey yüzeysel, derinleşmede zorluklar yaşıyorum. Tanıştığım birtakım bireyler en başta bana harikaymış üzere görünüyor, hayran oluyorum ve yücelttiğimi hissettiriyorum. O sebeple beşerler benimle tanıştıklarında kendilerini epey yeterli hissediyor. Lakin ya muhabbetin bir evresinde ya da ilerleyen görüşmelerde yaptıkları ufak bir hareket, söylemiş oldukleri bir kaç söz beni onlardan bir anda soğutuyor ve uzaklaşmaya başlıyorum. Bir anda fazlaca umutlu sevinçli iken bir anda depresif bir hal alabiliyorum, arkadaşlarım istikrarsız olduğumu düşünüyor. Bir gün bir mevzu hakkında bir şey düşünüp o niyete çok sarılıyorum bir daha sonraki gün niyetimden vazgeçip öteki bir şeyi sahiplenebiliyorum. Gelecek planlarım, ne istediğim, nelerden hoşlandığım konusunda kendimden emin değilim. Baş edemediğim şeyler yaşadığımda ve kendimi depresif hissettiğimde kendime ziyan verdiğim vakit içinder oluyor fakat bunu birçok vakit kendimi öldürmek için değil, bana kıymet vermediğini düşündüğüm insanları korkutmak için yapıyorum. Herkese fazlaca öfkeliyim ve öfkemi susturamıyorum. Terk edilmekten ve dışlanmaktan yoruldum.”
Görüldüğü üzere bu paterne sahip şahıslarda ağır bir boşluk hissi vardır. Bu his onlara rahatsızlık verir ve hissi gidermek için dürtüsel davranışlar(aşırı para harcama, uygunsuz cinsel davranışlar, husus berbata kullanması, süratli otomobil kullanma, kumar oynama vb.) sergilemeye başlayabilirler. Terk edilmeye karşı çok hassasiyet gösterirler ki birden fazla vakit hayallerinde terk edildiklerine dair işaret yakalarlar. Terk edileceklerine o kadar inanırlar ki farkında olmadan bunun
gerçekleşmesini sağlayacak adımlarda bulunurlar (eşinin/sevgilisinin telefonunu kurcalama, partnerle cinsellikten kaçınma, arkadaşlarıyla ortasına aralık koyma, çok kıskançlık, paranoid sorgulamalar vb). Dürtüsel davranırlar ve dürtüsel kararlar alıp çabucak harekete geçerler. Onlar için hayat siyah ve beyazdır. Beşerler uygun yahut berbattır. En ufak bir yanılgı yücelttiği şahısları değersizleştirmesine sebep olabilir. Duygulanımda ani, süratli değişimleri gözlemlemek kolaydır. Çabuk öfkelenirler ve öfkelerini denetim etme/düzenleme konusunda âlâ değillerdir. Korkutmak, pahasını anlamak üzere sebeplerle manipülatif intihar teşebbüsleri vardır. Karşısındakinin hislerini, hareketlerini, niyetlerini bir empat üzere okuduğunu düşünür ve bunlara karşı son derece hassas davranır. İleri derece bozukluklarda bireyler nevroz ve psikoz içinde geçirdikleri çizgide psikoza hakikat kayıp sanrısal ve dissosiyatif belirtiler gösterebilirler.
“İçimde güya bir türlü dolduramadığım bir boşluk var. Birden fazla vakit niçinini anlatamıyorum aslına bakarsan kendimde anlamıyorum. Güya her anımı bir işle doldurmam gerekiyor. En ufak bir anımı kendimle geçiremiyorum, kendi kendimle kaldığımda içim şişiyor ve patlayacak üzere hissediyorum. Bende evdeysem daima sinema izliyorum, toplumsal medyada takılıyorum, sigaraya alkole vuruyorum kendimi falan. Daima yeni işler buluyorum, daha birini tamamlamadan bir diğerine geçiyorum. Her şeyi bir anda yapmak istiyorum. Programımda biraz boşluk kalsa rahatsızlık hissediyorum, kendimle baş başa kalacak olmam korkutuyor beni. Kendime güveniyorum aslında ancak insanlara güvenme konusunda o kadar da uygun olduğum söylenemez. Eşimin, çocuklarımın, arkadaşlarımın beni sevdiğine ve daima yanımda kalacaklarına inanmıyorum. İçimde büyüttüğüm o değersizlik, yetersizlik hisleri daima bana “Bir gün seni bırakıp gidecekler” diyor. kimi vakit bende tam buna uygun davranıyorum. Terk edilme kaygımı gizlemek için onlara kendilerini makus hissettiriyorum, bu biçimdece onlara fazlaca paha verdiğimi anlayamazlar güya hiç bağlanmıyormuş gitselerde üzülmezmişim üzere davranıyorum. Ani kararlar alıyorum, düşünmeden ve daha sonrasında pişmanlıklar yaşıyorum. Benim için ilgiler epey yüzeysel, derinleşmede zorluklar yaşıyorum. Tanıştığım birtakım bireyler en başta bana harikaymış üzere görünüyor, hayran oluyorum ve yücelttiğimi hissettiriyorum. O sebeple beşerler benimle tanıştıklarında kendilerini epey yeterli hissediyor. Lakin ya muhabbetin bir evresinde ya da ilerleyen görüşmelerde yaptıkları ufak bir hareket, söylemiş oldukleri bir kaç söz beni onlardan bir anda soğutuyor ve uzaklaşmaya başlıyorum. Bir anda fazlaca umutlu sevinçli iken bir anda depresif bir hal alabiliyorum, arkadaşlarım istikrarsız olduğumu düşünüyor. Bir gün bir mevzu hakkında bir şey düşünüp o niyete çok sarılıyorum bir daha sonraki gün niyetimden vazgeçip öteki bir şeyi sahiplenebiliyorum. Gelecek planlarım, ne istediğim, nelerden hoşlandığım konusunda kendimden emin değilim. Baş edemediğim şeyler yaşadığımda ve kendimi depresif hissettiğimde kendime ziyan verdiğim vakit içinder oluyor fakat bunu birçok vakit kendimi öldürmek için değil, bana kıymet vermediğini düşündüğüm insanları korkutmak için yapıyorum. Herkese fazlaca öfkeliyim ve öfkemi susturamıyorum. Terk edilmekten ve dışlanmaktan yoruldum.”
Görüldüğü üzere bu paterne sahip şahıslarda ağır bir boşluk hissi vardır. Bu his onlara rahatsızlık verir ve hissi gidermek için dürtüsel davranışlar(aşırı para harcama, uygunsuz cinsel davranışlar, husus berbata kullanması, süratli otomobil kullanma, kumar oynama vb.) sergilemeye başlayabilirler. Terk edilmeye karşı çok hassasiyet gösterirler ki birden fazla vakit hayallerinde terk edildiklerine dair işaret yakalarlar. Terk edileceklerine o kadar inanırlar ki farkında olmadan bunun
gerçekleşmesini sağlayacak adımlarda bulunurlar (eşinin/sevgilisinin telefonunu kurcalama, partnerle cinsellikten kaçınma, arkadaşlarıyla ortasına aralık koyma, çok kıskançlık, paranoid sorgulamalar vb). Dürtüsel davranırlar ve dürtüsel kararlar alıp çabucak harekete geçerler. Onlar için hayat siyah ve beyazdır. Beşerler uygun yahut berbattır. En ufak bir yanılgı yücelttiği şahısları değersizleştirmesine sebep olabilir. Duygulanımda ani, süratli değişimleri gözlemlemek kolaydır. Çabuk öfkelenirler ve öfkelerini denetim etme/düzenleme konusunda âlâ değillerdir. Korkutmak, pahasını anlamak üzere sebeplerle manipülatif intihar teşebbüsleri vardır. Karşısındakinin hislerini, hareketlerini, niyetlerini bir empat üzere okuduğunu düşünür ve bunlara karşı son derece hassas davranır. İleri derece bozukluklarda bireyler nevroz ve psikoz içinde geçirdikleri çizgide psikoza hakikat kayıp sanrısal ve dissosiyatif belirtiler gösterebilirler.