normal olarak hepimizin bu bahisle ilgili bir tarifi ya da en azından bir fikri var ancak ben bunlardan çok aşkın ne olmadığını konuşmaya geldim.
Nesilden nesile dinlediğimiz aşk müzikleri, okuduğumuz aşk romanları ya da izlediğimiz dizilerle –hepsinin ortak tarafı aşk ve acı içinde hakikat orantı olduğunu anlatmalarıdır- bilinçaltımıza kodlanan aşk tarifiyle uygunca pekişse de sorun aslen fonksiyonsuz ailelerde büyüme ile başlar. Artık siz bunu okurken “Benim ailem çok olağandı ya alışılmış ki tartışmalar vs oluyor lakin her ailede olur bunlar” diyorsunuz duyuyorum fakat bir çocuğun ebeveynlerinin tartışma-barışma döngülerinden hangi manaları çıkarabileceğini ya da sevgi ve şiddeti nasıl birbirine karıştırabileceğini bilemezsiniz –ki bu öbür bir yazının konusu olmalı-
E natürel tüm bunlar bir ortaya geldiğinde yetişkinlik devrimizde duygusal münasebetlerimizde yaşayacağımız dram kaçınılmaz oluyor. Evvel soğuk, ilgisiz ya da melankolik bireylere birden çekiliveririz. Hele bir de daha evvel kimseyi sevemediğini söyleyen, sadakat ve bağlılıktan mahrum biriyse tadından yenmez olur. Devamında ise hiç vakit kaybetmeden onunla ilgili değiştirilmesi gereken özellikleri bir liste yapıp işe koyuluruz. Zira onun hayatının düzelmesi gerektiğini ve bunun olabilmesi için bizim yardımımız gerektiğini düşünürüz. Tüm bu motivasyonlarla toksik bir bağlantının ortasındayızdır artık. Bundan daha sonrası, karşı tarafın bizim kendi başımızda yarattığımız muhtaçlıklarını karşılamakla, onu anlamakla ve hayatını düzeltmeye çalışmakla geçer. Bu, dış görünüşünü değiştirmek için ona kıyafet almaktan tutun, onu finansal olarak desteklemek ya da alaka nasıl yaşanır bilmediği için bizi duygusal açıdan suiistimal etmesine müsaade vermeye kadar masraf. Sizin bu vericiliğiniz, onun nadiren aramaları, bir güzel bir makûs olan tutarsız tutumları ile karşılığını bulamaz. Bilakis size paha verip vermediğini anlamaya çalışmak için düşünüp durursunuz ve bu baş karışıklığı sizi fizikî ve zihinsel olarak yıpratmaya başlar. Sıra geldi en kuvvetli silaha SEKS! “Bu kadar makûs bir alakada seks nasıl bu kadar yeterli olabilir?” sorusunu tahminen de daha evvel kendinize sormuşsunuzdur. Siz “ten uyumu” demeden ben söyleyeyim seks berbat münasebetler için kusursuz bir manipülasyon aracıdır. Kişi ilgide aradığı bir arada olma duygusu ve yakınlık muhtaçlığını seks ile tatmin eder. Zira seks yaparken partneriyle içindeki tüm hudutlar kalkar ve bir beraberlik duygusu oluşur. Bu yüzdendir ki, takıntılı kişi her vakit karşısındakini daha fazla tahrik ve tatmin etmek için eforlar.
Bu anlattıklarım size başarısız bir ilgi ya da derin bir aşk olarak gelebilir ancak doğrusu bu AŞK değil YALNIZCA BİR TAKINTIDIR. Aslında bu durum bir çeşit bağımlılık olarak da düşünülebilir. Zira şahıslar bu biçimde bir bağlantının yoksunluğunu da boşluk hissi, depresyon biçiminde yaşayıp ya çaba edecekleri yeni cepheler ararlar ya da eskilere dönerler. Açıkça söylemeliyim ki, bu kısırdöngüden çıkıp sağlıklı ve huzur dolu bağlantılar kurmayı öğrenmek hiç de kolay bir iş değildir. En başta bunun aşk değil yalnızca bir takıntı olduğunu kabul etmesi ve aslında bugüne kadar verdiği tüm gayretlerin partnerleriyle değil yalnızca kendisiyle ilgili olduğu içgörüsünü kazanması gerekir. Artık hepimizin unuttuğu bir gerçeği hatırlatarak yazıyı bitiriyorum
Partnerlerimizin hayatlarını değiştirmek için harcadığımız uğraşın yarısını kendi hayatımızı güzelleştirmek için harcasaydık şu an bu noktada olmazdık.
Nesilden nesile dinlediğimiz aşk müzikleri, okuduğumuz aşk romanları ya da izlediğimiz dizilerle –hepsinin ortak tarafı aşk ve acı içinde hakikat orantı olduğunu anlatmalarıdır- bilinçaltımıza kodlanan aşk tarifiyle uygunca pekişse de sorun aslen fonksiyonsuz ailelerde büyüme ile başlar. Artık siz bunu okurken “Benim ailem çok olağandı ya alışılmış ki tartışmalar vs oluyor lakin her ailede olur bunlar” diyorsunuz duyuyorum fakat bir çocuğun ebeveynlerinin tartışma-barışma döngülerinden hangi manaları çıkarabileceğini ya da sevgi ve şiddeti nasıl birbirine karıştırabileceğini bilemezsiniz –ki bu öbür bir yazının konusu olmalı-
E natürel tüm bunlar bir ortaya geldiğinde yetişkinlik devrimizde duygusal münasebetlerimizde yaşayacağımız dram kaçınılmaz oluyor. Evvel soğuk, ilgisiz ya da melankolik bireylere birden çekiliveririz. Hele bir de daha evvel kimseyi sevemediğini söyleyen, sadakat ve bağlılıktan mahrum biriyse tadından yenmez olur. Devamında ise hiç vakit kaybetmeden onunla ilgili değiştirilmesi gereken özellikleri bir liste yapıp işe koyuluruz. Zira onun hayatının düzelmesi gerektiğini ve bunun olabilmesi için bizim yardımımız gerektiğini düşünürüz. Tüm bu motivasyonlarla toksik bir bağlantının ortasındayızdır artık. Bundan daha sonrası, karşı tarafın bizim kendi başımızda yarattığımız muhtaçlıklarını karşılamakla, onu anlamakla ve hayatını düzeltmeye çalışmakla geçer. Bu, dış görünüşünü değiştirmek için ona kıyafet almaktan tutun, onu finansal olarak desteklemek ya da alaka nasıl yaşanır bilmediği için bizi duygusal açıdan suiistimal etmesine müsaade vermeye kadar masraf. Sizin bu vericiliğiniz, onun nadiren aramaları, bir güzel bir makûs olan tutarsız tutumları ile karşılığını bulamaz. Bilakis size paha verip vermediğini anlamaya çalışmak için düşünüp durursunuz ve bu baş karışıklığı sizi fizikî ve zihinsel olarak yıpratmaya başlar. Sıra geldi en kuvvetli silaha SEKS! “Bu kadar makûs bir alakada seks nasıl bu kadar yeterli olabilir?” sorusunu tahminen de daha evvel kendinize sormuşsunuzdur. Siz “ten uyumu” demeden ben söyleyeyim seks berbat münasebetler için kusursuz bir manipülasyon aracıdır. Kişi ilgide aradığı bir arada olma duygusu ve yakınlık muhtaçlığını seks ile tatmin eder. Zira seks yaparken partneriyle içindeki tüm hudutlar kalkar ve bir beraberlik duygusu oluşur. Bu yüzdendir ki, takıntılı kişi her vakit karşısındakini daha fazla tahrik ve tatmin etmek için eforlar.
Bu anlattıklarım size başarısız bir ilgi ya da derin bir aşk olarak gelebilir ancak doğrusu bu AŞK değil YALNIZCA BİR TAKINTIDIR. Aslında bu durum bir çeşit bağımlılık olarak da düşünülebilir. Zira şahıslar bu biçimde bir bağlantının yoksunluğunu da boşluk hissi, depresyon biçiminde yaşayıp ya çaba edecekleri yeni cepheler ararlar ya da eskilere dönerler. Açıkça söylemeliyim ki, bu kısırdöngüden çıkıp sağlıklı ve huzur dolu bağlantılar kurmayı öğrenmek hiç de kolay bir iş değildir. En başta bunun aşk değil yalnızca bir takıntı olduğunu kabul etmesi ve aslında bugüne kadar verdiği tüm gayretlerin partnerleriyle değil yalnızca kendisiyle ilgili olduğu içgörüsünü kazanması gerekir. Artık hepimizin unuttuğu bir gerçeği hatırlatarak yazıyı bitiriyorum
Partnerlerimizin hayatlarını değiştirmek için harcadığımız uğraşın yarısını kendi hayatımızı güzelleştirmek için harcasaydık şu an bu noktada olmazdık.