Travma daha sonrası Gerilim Bozukluğu
Travmayı anlamaya ve uygulamaya yönelik olumlu tesiri olması niçiniyle birinci ve geniş bir bozukluk olarak görülmektedir. TSSB, travma yaşayan bireylerin gerilim ve bağlantılı bozukluk yahut problemleri daha net bir biçimde söz eden durumların başında görülmektedir. Rastgele bir şahsa TSSB tanısı koyabilmek için o kişinin travmatik bir olay yaşaması gerekmektedir. TSSB belirtilerinden biri kişinin travmatik durumu yinedan yaşamasıdır. Kişi yaşanılan travmatik olayı elinde olmadan rahatsız edici bir biçimde anımsaması, olayla ilgili düşler görmesi, yaşadığı olayı güya yenidendan yaşıyormuş üzere hissederek geriye dönüşler yaşaması ve travmayı hatırlatan uyaranlar ile karşılaşarak olumsuz fizyolojik reaksiyonlar göstermesi durumlarıdır. İkinci bir belirti kişinin travmatik anımsama yaratan uyaranlardan kaçınması ve genel reaksiyon verme düzeyinde azalma görülmesidir. Kişi travmatik olayı hatırlatan niyetlerden uzaklaşmak için ağır bir efor göstermesi şahısta kahır, çaresizlik üzere durumlara yol açar bu da kişinin travmanın anlatımını zorlaştırmaktadır. Kişi travmatik olayı hatırlatan yer, durum ve şahıslardan kaçınmaktadır. Kişinin hislerinde hissizlik ve hisleri duyumsama yetisinde azalmalar görülmektedir. Daha evvelinde ilgi duyulan aktiflik ve hobilere karşı ilgisizlik ya da iştirak da azalmalar görülmektedir. bununla birlikte etrafındaki insanlardan uzaklaşma ve onlara karşı yabancılık duyma görülmekte, kişi için bunun sebepi hayatış olduğu olayı etrafındakilerin yaşamamış olması ve bundan dolayı onu anlamıyacakları niyetidir. Üçüncü bir belirti ise travmatik olay daha sonrası bireyde uyarılmışlık belirtilerinin görülmesidir. Bu belirti de travmatik olayla ilgili uyaranların vücutta ve beyinde yarattığı bir genel uyarılmışlık hali görülmektedir. Bu da bireyde ahenge da kuvvetlik uykuyu sürdürmede zorlanma, daima tetikte olma hali, ani öfke patlaması, çabuk sonlanma ve işlerine ağırlaşma da kuvvetli üzere sıkıntılar yaşamasına niye olmaktadır. Akut Gerilim Bozukluğu Travmatik olaydan daha sonra dört hafta içerisinde başlayan iki ile otuz gün boyunca ortaya çıkan ve kaybolan gerilim belirtisi olarak tanımlanmaktadır. Rastgele bir bireye akut gerilim bozukluğu tanısı koymak için bireyde en az üç disosiyatif(çözülme) belirti görülmesi gerekmektedir. Bu belirtiler dalgınlık, tepkisizlik, yabancılaşma, benlik dışına çıkma, uyuşukluk, ve gibisi belirtileridir. Öbür bir yandan da güya travma yenidenlanarak yaşanmaktadır. Kişinin gözlerine yinelı bir biçimde gelen travmatik imajlar, yanılsamalar, travmayı anımsatan durumlar ile düşünce içine girme üzere durumlar olmaktadır. birebir vakitte her gerilim durumunu bozukluk olarak görmemek gerekir bozukluk yaşanılan travmanın yaygınlığına nazaran daha seçkin olmaktadır.
Disosiyatif Bozukluk
Disosiyatif bozukluk travmatik hadiselerde bireyin bellek ve kimlik sorunun ortaya çıkması durumu olarak tanımlanmaktadır. Ekseriyetle çocukluk senelerında yaşanan makus olaylar kararı ortaya çıkmaktadır. Çocuğun kendisinden yaşça büyük yahut fizikî olarak kuvvetli olan insanların berbat muamele ve istismar edici olayları karşısında çocuk güçsüz ve çaresizidir. Çocuk bu olayların üstesinden gelebilmek için disosiasyon başvurur tehlike anında çocuğun olay yerinden kaçması ya da kopması durumudur. Öteki bir mana da tehlike anında reaksiyon verme biçimi olarak tabir edilmektedir. Yani çocuğun başa çıkmakta zorlandığı olaylar(cinsel taarruz, istismar, şiddete uğrama yahut bu duruma şahit olma, fizikî bütünlüğe tehdit, azap vb.) karşısında verdiği reaksiyon biçimi olarak ta söz edilmektedir. Disosiyatif bozukluklar çoklukla etrafındaki insanları üzmek istemeyen ve onlara hayır demekte zorlanan insanlarda sık olarak görülmektedir. Bu da etrafı ile sözel olarak bağlantı kurmakta zorlanan ve külfetlerini paylaşmayan insanların meselelerini şuur değişikliği ile bir yandan farklı bir biçimde lisana getirmeye çalıştıkları düşünülmektedir. Majör Depresyon şimdi bütün ruhsal bozuklar da görülen majör depresyon travmadan daha sonra da görülebilmektedir. Ayrıyeten, TSSB ile birlikte en sık görülen bozukluklardan biridir. Majör depresyon iki hafta süren çökkün durum yahut ilgisizliğin yanı sıra depresif belirtilerin bulunması halinde tanımlanmaktadır. İki hafta boyunca depresif belirtilerin en az dört tanesi görülmektedir. Bu depresif belirtiler; depresif olan kişinin ya da diğerinin durumu bildirmesi, ilgilendiği etkinliklere karşı artık eskisi üzere ilgilenmeme ve zevk almama, beslenmenin sistemsiz olması çok derecede kilo alımı ya da kilo kaybı olması, çok ahenge muhtaçlığı hissetme uykusuzluk olma hali, yorgun bitkin hissetme ya da güç kaybı yaşaması durumu, kendini kıymetsiz olarak görme ya da suçluluk hislerinin içerisinde olma, bir husus üzerinde düşünme ya da niyetlerini ağırlaştırma da azalma, birden fazla vakit vefatı düşünme, rastgele bir tasarı kurmaksızın yinelayan intihar niyeti, intihar teşebbüsünde bulunma ya da intihar üzerine bir tasarının olması ve psikomotor ajitasyonun olması üzere belirtiler majör depresyonun oluşumuna niye olmaktadır.
Travmayı anlamaya ve uygulamaya yönelik olumlu tesiri olması niçiniyle birinci ve geniş bir bozukluk olarak görülmektedir. TSSB, travma yaşayan bireylerin gerilim ve bağlantılı bozukluk yahut problemleri daha net bir biçimde söz eden durumların başında görülmektedir. Rastgele bir şahsa TSSB tanısı koyabilmek için o kişinin travmatik bir olay yaşaması gerekmektedir. TSSB belirtilerinden biri kişinin travmatik durumu yinedan yaşamasıdır. Kişi yaşanılan travmatik olayı elinde olmadan rahatsız edici bir biçimde anımsaması, olayla ilgili düşler görmesi, yaşadığı olayı güya yenidendan yaşıyormuş üzere hissederek geriye dönüşler yaşaması ve travmayı hatırlatan uyaranlar ile karşılaşarak olumsuz fizyolojik reaksiyonlar göstermesi durumlarıdır. İkinci bir belirti kişinin travmatik anımsama yaratan uyaranlardan kaçınması ve genel reaksiyon verme düzeyinde azalma görülmesidir. Kişi travmatik olayı hatırlatan niyetlerden uzaklaşmak için ağır bir efor göstermesi şahısta kahır, çaresizlik üzere durumlara yol açar bu da kişinin travmanın anlatımını zorlaştırmaktadır. Kişi travmatik olayı hatırlatan yer, durum ve şahıslardan kaçınmaktadır. Kişinin hislerinde hissizlik ve hisleri duyumsama yetisinde azalmalar görülmektedir. Daha evvelinde ilgi duyulan aktiflik ve hobilere karşı ilgisizlik ya da iştirak da azalmalar görülmektedir. bununla birlikte etrafındaki insanlardan uzaklaşma ve onlara karşı yabancılık duyma görülmekte, kişi için bunun sebepi hayatış olduğu olayı etrafındakilerin yaşamamış olması ve bundan dolayı onu anlamıyacakları niyetidir. Üçüncü bir belirti ise travmatik olay daha sonrası bireyde uyarılmışlık belirtilerinin görülmesidir. Bu belirti de travmatik olayla ilgili uyaranların vücutta ve beyinde yarattığı bir genel uyarılmışlık hali görülmektedir. Bu da bireyde ahenge da kuvvetlik uykuyu sürdürmede zorlanma, daima tetikte olma hali, ani öfke patlaması, çabuk sonlanma ve işlerine ağırlaşma da kuvvetli üzere sıkıntılar yaşamasına niye olmaktadır. Akut Gerilim Bozukluğu Travmatik olaydan daha sonra dört hafta içerisinde başlayan iki ile otuz gün boyunca ortaya çıkan ve kaybolan gerilim belirtisi olarak tanımlanmaktadır. Rastgele bir bireye akut gerilim bozukluğu tanısı koymak için bireyde en az üç disosiyatif(çözülme) belirti görülmesi gerekmektedir. Bu belirtiler dalgınlık, tepkisizlik, yabancılaşma, benlik dışına çıkma, uyuşukluk, ve gibisi belirtileridir. Öbür bir yandan da güya travma yenidenlanarak yaşanmaktadır. Kişinin gözlerine yinelı bir biçimde gelen travmatik imajlar, yanılsamalar, travmayı anımsatan durumlar ile düşünce içine girme üzere durumlar olmaktadır. birebir vakitte her gerilim durumunu bozukluk olarak görmemek gerekir bozukluk yaşanılan travmanın yaygınlığına nazaran daha seçkin olmaktadır.
Disosiyatif Bozukluk
Disosiyatif bozukluk travmatik hadiselerde bireyin bellek ve kimlik sorunun ortaya çıkması durumu olarak tanımlanmaktadır. Ekseriyetle çocukluk senelerında yaşanan makus olaylar kararı ortaya çıkmaktadır. Çocuğun kendisinden yaşça büyük yahut fizikî olarak kuvvetli olan insanların berbat muamele ve istismar edici olayları karşısında çocuk güçsüz ve çaresizidir. Çocuk bu olayların üstesinden gelebilmek için disosiasyon başvurur tehlike anında çocuğun olay yerinden kaçması ya da kopması durumudur. Öteki bir mana da tehlike anında reaksiyon verme biçimi olarak tabir edilmektedir. Yani çocuğun başa çıkmakta zorlandığı olaylar(cinsel taarruz, istismar, şiddete uğrama yahut bu duruma şahit olma, fizikî bütünlüğe tehdit, azap vb.) karşısında verdiği reaksiyon biçimi olarak ta söz edilmektedir. Disosiyatif bozukluklar çoklukla etrafındaki insanları üzmek istemeyen ve onlara hayır demekte zorlanan insanlarda sık olarak görülmektedir. Bu da etrafı ile sözel olarak bağlantı kurmakta zorlanan ve külfetlerini paylaşmayan insanların meselelerini şuur değişikliği ile bir yandan farklı bir biçimde lisana getirmeye çalıştıkları düşünülmektedir. Majör Depresyon şimdi bütün ruhsal bozuklar da görülen majör depresyon travmadan daha sonra da görülebilmektedir. Ayrıyeten, TSSB ile birlikte en sık görülen bozukluklardan biridir. Majör depresyon iki hafta süren çökkün durum yahut ilgisizliğin yanı sıra depresif belirtilerin bulunması halinde tanımlanmaktadır. İki hafta boyunca depresif belirtilerin en az dört tanesi görülmektedir. Bu depresif belirtiler; depresif olan kişinin ya da diğerinin durumu bildirmesi, ilgilendiği etkinliklere karşı artık eskisi üzere ilgilenmeme ve zevk almama, beslenmenin sistemsiz olması çok derecede kilo alımı ya da kilo kaybı olması, çok ahenge muhtaçlığı hissetme uykusuzluk olma hali, yorgun bitkin hissetme ya da güç kaybı yaşaması durumu, kendini kıymetsiz olarak görme ya da suçluluk hislerinin içerisinde olma, bir husus üzerinde düşünme ya da niyetlerini ağırlaştırma da azalma, birden fazla vakit vefatı düşünme, rastgele bir tasarı kurmaksızın yinelayan intihar niyeti, intihar teşebbüsünde bulunma ya da intihar üzerine bir tasarının olması ve psikomotor ajitasyonun olması üzere belirtiler majör depresyonun oluşumuna niye olmaktadır.